άτιτλο

Δεν υπάρχει πιο όμορφος καμβάς για την σιωπή από τα μάτια, και πιο θεραπευτικό άγγιγμα στην μοναξιά, από το άγγιγμα που γεννιέται, ζει και ανασαίνει λεύτερο, στον καμβά αυτόν μέσα... Ούτε γαλήνη πιο όμορφη, κι από τα χρώματα όλα της γης, παρεκτός αυτής που χαρίζει η φλόγα της μοναξιάς, καθώς ξεψυχώντας μετουσιώνεται σε απλή, γκρίζα απέραντη στάχτη.... Που όσο απλώνεται, τόσο ακούγεται καθαρότερα να χτυπά μέσα της, όλο και με περισσότερη ορμή και πόθο για ζωή, νιόφυτη, η καρδιά της Άνοιξης!