άτιτλο.

Νύχτα σκοτεινή, νύχτα υγρή.
Με γλώσσα διχαλωτή ανιχνεύει
η λογική την έξοδο,
μα τα μάτια κλειστά
έχουν κι όλας βαδίσει εκτός.

Ούτε απόψε θα συναντηθούνε.

Ορφανό το κορμί την καρδιά διχάζει.
"Σπάσε", της φωνάζει η αίσθησις :
"Ως ρόδι που μέσα του κρύβεται η αυγή".
"Μη σπάσεις", συγκρατεί η περίσκεψη:
"Περίμενε το χέρι που θα σε επιλέξει".

Ραϊζει το σκοτάδι, ραϊζει το φως...
Ρακένδυτος ο χρόνος μετρά τ΄αστέρια
- αυτά που πέφτουν: σα κομπολόι από κεχριμπάρι.
Χορεύουν οι ώρες με τα διάφανα πέπλα τους
τον χορό των χαμένων λυγμών.

Μια νέα ημέρα θ΄αρχίσει,
μα δεν τελείωσε, ποτέ, η παλιά.