Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

14/6/09

άτιτλο.

Νύχτα σκοτεινή, νύχτα υγρή.
Με γλώσσα διχαλωτή ανιχνεύει
η λογική την έξοδο,
μα τα μάτια κλειστά
έχουν κι όλας βαδίσει εκτός.

Ούτε απόψε θα συναντηθούνε.

Ορφανό το κορμί την καρδιά διχάζει.
"Σπάσε", της φωνάζει η αίσθησις :
"Ως ρόδι που μέσα του κρύβεται η αυγή".
"Μη σπάσεις", συγκρατεί η περίσκεψη:
"Περίμενε το χέρι που θα σε επιλέξει".

Ραϊζει το σκοτάδι, ραϊζει το φως...
Ρακένδυτος ο χρόνος μετρά τ΄αστέρια
- αυτά που πέφτουν: σα κομπολόι από κεχριμπάρι.
Χορεύουν οι ώρες με τα διάφανα πέπλα τους
τον χορό των χαμένων λυγμών.

Μια νέα ημέρα θ΄αρχίσει,
μα δεν τελείωσε, ποτέ, η παλιά.

22 σχόλια:

fotini είπε...

ο χρόνος μετρά τ΄αστέρια
- αυτά που πέφτουν: σα κομπολόι από κεχριμπάρι.
Ούτε απόψε θα συναντηθούνε.
Μα...καθε αστερι κ ευχη
καθε αστερι σκαλοπατι
που θ ανεβουν
για να φτασουν ψηλα
ψηλοτεα
και ακομα λίγο
σε ουρανους που τ αγγιγμα
ετσι άλλος δεν θα νοιωσει

fotini είπε...

τι όμορφο το νέο σου κουστουμακι!!!
αααα εβαλες τα καλοκαιρινά σου!!!
εβγαλες τα σκουρα του χειμώνα ...
έχεις δίκιο.
γλυκαναν οι βραδιες..
αποκτησαν φύλλα τα κλωνια

σταγόνα είπε...

σε πεθύμησα και ήρθα να σε δω..:)
και βλέπω, ο άνεμος σκόρπισε φως στο σπιτικό σου.. εύχομαι και μέσα στην ψυχή σου..
και έχεις δίκιο.. η παλιά μέρα δεν τελειώνει.. και δεν πρέπει να τελειώνει για να υπάρχει και συνέχεια.. γιατί μόνο όταν υπάρχει "συνέχεια" υπάρχει και εξέλιξη..

magdalini36 είπε...

..."ραϊζει το σκοτάδι,ραϊζει το φως"...κι η καρδιά μου...
κόμπους από κεχριμπάρι μετρά
στης νύχτας την σιγαλιά...

Καλή βδομάδα Νικόλα!:)

jacki είπε...

Εγώ δε βλέπω καν να ξεκινάει καινούρια μέρα..
Αλλά για να το λες εσύ.. έτσι θα είναι.
Καλημέρα;
Καλημέρα.

Sideras είπε...

Κι όμως…., της άλλης μέρας το πρωί είπε , πως δεν ξέρει…. τίποτα …


http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=6852


Όπως και να έχει φίλε ανεμοσκορπισμένε, η ζωή συνεχίζετε λένε και χαίρομαι που ακόμα μια φορά το κατάλαβα στα γραφόμενα σου.

Σιδερένια καλησπέρα

μ είπε...

Δύσκολα τα βράδια της Κυριακής όταν λείπει το "χέρι που θα σ'επιλέξει"...

Artanis είπε...

Μ' άρεσε πολύ το τελευταίο δίστιχο...
καλημέρα Νικόλα, απο ΝΖ...
Φιλιά...

Φεγγαρολουστη είπε...

Kι αν νυχτωνει κι αν ξημερωνει το γιασεμι ειναι παντα ασπρο...
Καλο βραδυ Νικολα με την ποιητικη ψυχη.

Νερένια είπε...

Ούτε απόψε θα συναντηθούνε.

Ορφανό το κορμί την καρδιά διχάζει.
"Σπάσε", της φωνάζει η αίσθησις :
"Ως ρόδι που μέσα του κρύβεται η αυγή".
"Μη σπάσεις", συγκρατεί η περίσκεψη:
"Περίμενε το χέρι που θα σε επιλέξει".




πόσο δίκιο εχεις ..... μα πόσο δικιο ... αλλα κάνε εσυ ενα βημα και ...επελεξε ....

νερενια χαιρετισματα .......

O astegos aggelos... είπε...

"Μια νέα ημέρα θ΄αρχίσει,
μα δεν τελείωσε, ποτέ, η παλιά..."

Καλή αρχή,καλό καλοκαίρι...
Είμαι εδώ πάντα..Νομίζω πως το ξέρεις! ;)

Ο ζαχαρένιος σου άγγελος...:)

Mafalda είπε...

polu omorfes eikones...
Kalhspera :)

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Φω τεινή μου, καλοκαίριασε πια, είπα να αφήσω το φως, να με ταξιδέψει! :))))

Μ΄αρέσει αυτή η σκάλα, προς τον Ουρανό! :)))Σκάλα φτιαγμένη από άστρα κι αισθήσεις! Φιλιά!!!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Σταγόνα μου, δροσιά μου, καλά έκανες και ήρθες! :)))
Μα ναι, το φως το πιο δυνατό από την ψυχή εκκινεί, κι είναι αυτό που δίνει ομορφιά και νόημα στον κόσμο όλο...
Οι μέρες δεν τελειώνουν αληθινά... μα τα όρια των οριζόντων , εντός μας καταρίπτονται... κι έτσι δεν είναι η ίδια μέρα και η ίδια.. μα άλλη.. κι άλλη.. όλες την δροσιά του φρέσκου αέρα κουβαλόντας, και μηνύματα από τόπους νέους... κι όχι τόσο μακρινούς!... Φιλιά!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Φωτεινή μου, κόμποι λες... γιατί;
Να προσέχεις τον εαυτό σου... και , να θυμάσαι.. ότι δε λύνεται, κόβεται.. Σκόρπησε του χρόνου το κομπολόι, τ΄άστρα μάζεψε, το φως ξεχασμένων ευχών... και κρέμασέ τα, καθώς η καρδιά σου προστάζει... όμορφα, στης ψυχής σου το απέραντο μεγαλείο.. Τον δικό σου, καταδικό σου, Ουρανό! :)) Φιλιά!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Μικρή μου Ιωάννα, για σένα δεν έχω σχόλιο.. μόνο μια αγκαλιά! :))) Να θυμάσαι, να χαμογελάς! :))) Τότε, μπορεί να είναι, μια πολύ καλημέρα! :))

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Καλέ μου φίλε, σιδερά των ονείρων, της θέλησης, της Ζωής τεχνίτη, χαίρομαι στο κάθε περασμά σου, για τον τρόπο, που διαβάζεις, όχι τις λέξεις, μα αυτό που αισθάνομαι.. και την αιτία και τον σκοπό, που υπήρξαν οι λέξεις! :)))
Τον θαυμασμό μου πάντα, στην όμορφα δουλεμένη, καρδιά σου!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Αρτάνη μου, σκέφτομαι πόσο σου ταιριάζει εσένα, που ζεις εκεί, μα η καρδιά σου ξεχνιέται στα παλιά, αγαπημένα της κατατόπια! :))) Καλημέρα από μια ηλιόλουστη, σήμερα, Ελλάδα! Φιλιά!!!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Φεγγαρόλουστη... ναι, ακόμα κι όταν το γιασεμί κρύβει το σκοτάδι, λευκό είναι.. Και περιμένει λίγο φως... για να ντυθεί! Άσε, που το άρωμά του, ακόμη και στο σκοτάδι όμορφα σ οδηγεί, κοντά του! :))) Φιλιά!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Νερένια μου... έχεις δίκιο... είναι εκείνο το ζύγι, πριν ακόμη μετέωρο το βήμα, γίνει....που κάνει τον φόβο ρίζα, κι εμάς να μοιάζουμε δέντρα.... Τόσο, που εύκολα θα προσπερνάγαμε ακόμη και μεις, στα όνειρά μας, εκείνο που είμαστε...
Μα αυτό το βήμα, πρέπει, να αφήσουμε να γίνει. Βήμα πρώτο, η αρχή ίσως, ενός μεγάλου, ατέλειωτου ταξιδιού!
Χαίρομαι που είσαι εδώ.. που πέρασες! :)) Φιλιά!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Ζαχαρένιε μου άγγελε, το γνωρίζω! :)) Το νιώθω! :))
Φιλιά, στοργικά! :)))

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Μαφάλντα,είναι η ομορφιά της ψυχής μας, που μας κάνει να βλέπουμε όμορφα! :)) Όπως φαίνεται, έχεις το μαγικό ραβδάκι... :))) Φιλιά!