Απόψε θλίψη τον γυρνά, σιμά του να καθίσει,
με παραμύθια αλλοτινά το νου να σεργιανίσει.
Κι είναι η Πανσέληνος μια ύπουλη προδότρα,
φωτιά ρίχνει στη καρδιά και της αγάπης ξόρκια.
Χωρίς φωνή θυμήθηκε, όσα είχε ξεχασμένα,
και τα παλιά και τα κρυφά και τα ονειρεμένα.
Ζυγός ήταν τα μάτια της, τα χείλη αλυσίδες,
στερνό φιλί σαν έδωσε και την ψυχή του πήρε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου