σημαδούρα

Μια σημαδούρα μες τη θάλασσα,
κι ογδόντα θά ‘τανε  χρονών,
ακίνητη μες  τ’ άσπρο της καπέλο.
Σκορπούσε τις έγνοιες στα κύματα
τα χρόνια της στην άμμο.

Κι αν άλλαζε ολόγυρα ο κόσμος
εκείνη σταθερή ως βράχος,
ξορκίζει κάθε αλλαγή και συνέχεια.

Στο τέλος της μέρας
μόνο το καπέλο έπλεε ακόμη
ακίνητο, αγκυροβολημένο.
Ήταν φαίνεται, καπέλο μαγικό!