Άδεια δωμάτια

Αδύναμα τα δάχτυλα, νιφάδες χιονιού
κατακαλόκαιρο,
κάθε προσπάθεια τελειωμένη προτού αρχίσει.
Αν ο άνεμος φυσήξει θα σκορπίσει.
Αδιάφορο.
Δωμάτια αναστατωμένα, κενά, τα μάτια του.
Ο νοικάρης δεν είναι εδώ –  εξαϋλώθηκε.
Από τις σκονισμένες γρίλιες στο σκονισμένο πάτωμα
ξαπλώνει χωρίς να λερώνεται το φως.
Ένα άδειο παιδικό δωμάτιο, χώρος που περισσεύει,
παλιό παιδικό όνειρο.

Αν ο άνεμος φυσήξει θα σκορπίσει τα ματοβλέφαρά του,
τα άδεια δωμάτια, τα ύστατα ίχνη από βήματα,
βάζοντας τάξη στην αταξία. Αδιάφορη τάξη,
ίσα για το θεαθήναι εκείνων που τους τρομάζει
η ανυπαρξία. Και τα άδεια δωμάτια.