Όσο προχωράμε μπροστά, τόσο μεγαλώνει πίσω μας ο μαγικός τόπος των αναμνήσεων.. Φαινομενικά ασήμαντα συμβάντα γίνονται σημαντικά, γίνονται κήπος να ξεκουραζόμαστε, σοκάκια να χάνουμε και να βρίσκουμε την ψυχή μας... μα κυρίως, αν αφεθούμε στο τραγούδι των κήπων ή τα παράπονα που παίζουνε κρυφτό στα σοκάκια με το φως του μεσημεριάτικου ήλιου, γίνονται οδηγός για το πως έχει ανάγκη η ζωή μας να πορεύεται... Ποια τα σημαντικά και ποια τα ασήμαντα, τι αληθινά θέλει και χρειάζεται η ψυχή μας.