Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

6/5/08

άτιτλο

Τα λόγια κόμποι που σφίξαν την θηλιά όσο χρειάζεται, για να μην πονάει ποτέ πια. Εθελούσια έξοδος, είπες. Σε ζηλέψανε οι ναυαγοί και τα κατάρτια των ονείρων τους. Οι ελπίδες, αν είχαν φωνή θα φωνάζανε το ονομά σου, να γυρίσεις... Ξέρω, θα το έκανες αν άκουγες το ονομά σου, αν οι κόμποι δεν είχανε κάνει την φωνή σου κομμάτια. Απάντηση καμιά, λοιπόν. Κι ο άνεμος, αργά αργά θα σκάβει τον άδιο σάκο σου, που ζούσες, μέχρι τα άσπρα κόκαλα στα χέρια του να σηκώσει, και να τα ταξιδέψει... Εκεί όπου δεν μπόρεσες ποτέ να πας... Μυστική αύρα, για ερωτευμένους, που την μαγεία τους δεν θα μπορέσουν να εξηγήσουν ποτέ. Στα φιλιά τους σαν σμίγουν, η αλμύρα από ένα δάκρυ κρυφό, θα μπερδέευται, και χαμόγελο θα γίνεται, κι ο ήχος ενός "αγαπώ", που ψιθυρίζει η καρδιά στις φλέβες ενός χεριού όταν στην χούφτα του το στήθος γυναίκας, αναπαύεται ευτυχισμένο! :))

23 σχόλια:

Μαρία Έλενα είπε...

Νικόλα
Χριστός Ανέστη και καλό μήνα με υγεία
Πολύ όμορφο
Φιλάκια ...

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Σε ευχαριστώ Μαρία Έλενα! :)) Καλημέρα και καλό μήνα! :))

Φαίδρα Φις είπε...

Νικόλα καλημέρα,
αυτό το κείμενό σου μου έκανε πραγματικά πολύ μεγάλη εντύπωση,
αρχικά πίστεψα πως διάβαζα τις ώρες κάποιου ενδοστρεφούς ποιητή και αρκούντως μελαγχολικού-πράγμα το οποίο δεν συνάγεται συνήθως από τα προηγούμενα κείμενά σου,κι αυτό γιατί έχεις μια δυναμική λυρισμού που δεν την αρνείσαι και καλά κάνεις-,
διαβάζοντας παρακάτω είδα πως τελικά δε γίνεται να αποποιηθείς τον έντεχνο λυρισμό σου και την αισιοδοξία που πηγαία ρέει από τις λέξεις των τελευταίων αράδων...

μου άρεσε πάρα πολύ και το ξεχωρίζω,μαζί και με άλλα που σου έχω πει στο παρελθόν,
αυτό σημαίνει πως έχει καταλάβει μια πολύ ειδική θέση μέσα μου

φιλιά

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Φαίδρα διαβάζεις με την καρδιά σου, χάρισμα πολύτιμο! Με συγκινείς με όσα έγραψες... :)) Είναι λίγο το ευχαριστώ! Μα λάμπει καθώς στο λέω, σαν ήλιος. Ευχαριστώ! :)) :))
Καλημέρα! :))

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα & χρόνια πολλά με Αγάπη, Υγεία, Χαρά. Χαίρομαι που μπορώ να σε βρίσκω όταν μου λείπεις και αρέσκομαι ν'ανιχνεύω συναισθήματα
πίσω από τις λέξεις σου. Από το σημείο σου ξεκινάω και τις βόλτες μου σε άλλους αγαπημένους. Όλους τους βρίσκω γύρω σου! Να είσαι πάντα καλά και να βλέπεις, να ακούς και να εκφράζεσαι χρωματίζοντας τα κοινά λόγια πάντα με το ιδιαίτερο δικό σου μοναδικό τρόπο:))
Αngie

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Άντζι! Με χαρά μου σε βρίσκω και πάλι εδώ! Άσε αν θες τον σύνδεσμο της σελίδας σου... να μπορώ να έρχομαι και γω. :)) Σε ευχαριστώ που με σκέφτεσαι! :)) Καλημέρα, και χρόνια πολλά!

Ανώνυμος είπε...

Δεν πρόλαβα χθες να σχολιάσω το κείμενό σου..και σήμερα που το είδα πάλι,αποφάσισα να μην..αφήνω μόνο την καλημέρα μου :)

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Νανά, καλός όρισες... Όμορφο να σου λένε καλημέρα! Δεν χρειάζεται πάντα να λέμε πολλά! :)) Καλημέρα κι από μένα! Αν έχεις σελίδα, άσε τον σύνδεσμό της, για να μπορώ και γω να έρχομαι! :))

Μαρια Νικολαου είπε...

Εξαιρετικό Νίκο
Συγχαρητήρια
Καλημερα με ενα φιλί :)

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

:)) Σε ευχαριστώ Μαρία μου! :)) Την αγάπη μου, και μια καλημέρα γλυκιά σαν καραμέλα, μέσα από την ψυχή μου! :))

Myrto είπε...

"Εδεσε κάβο ο έρωτας
σ'απάνεμο λιμάνι ,
έμαθα βρήκε πως
γράφεται τ'όνομά του.
Ποτέ εξάλλου
δεν του 'πρεπαν
ναύαγια και καταιγίδες..
γιατί ο Ερωτας μοναδικός
στο να δίνει
στους θνητούς ελπίδες"

λυρικός..ονειρικός..
νίκο

:) την καλημέρα μου..:)

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Μύριαμ!!! :)) :)) Την αγάπη μου και την καλημέρα μου, ποιήτρια! :))

maya είπε...

η μαγεία που ΕΥΤΥΧΩΣ δεν εξηγείται
τα δάκρυα που μπορούν ακόμη να κρύβονται
και η ευτυχία στην στιγμή...

πολύ ωραίες σκέψεις
και όχι δεμένες κόμπο!!!

καλησπέρα νικόλα
χχχχχχχχχχ

υγ.σε κάλεσα σε παιχνίδι που έχει πολύ ενδιαφέρον. θα βρεις την πρόσκληση στο "αλλοιώς" μου μπλογκ (maya's playground)

:)))))))

Μαργαρίτα είπε...

Αν θα μπορούσε να έχει τίτλο
"ευτυχισμένες στιγμές" θα του
ταίριαζε! :)) Αληθινά, απλές,
ευτυχισμένες, ήρεμες στιγμές!

Γεμάτη τέτοιες στιγμές να είναι
η ζωή σου! :))

Εξαιρετικό, Νικόλα! :))

Καλό σου απόγευμα***

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Μάγια η σκέψη σου με τιμά. Σε ευχαριστώ! :)) Θα περάσω να δω, αν και δεν θα υποσχεθώ τίποτα, για να μη φανώ ασυνεπείς. :)) Καλησπέρα! :))

Μαργαρίτα, μου αρέσει ο θετικός τρόπος σκέψης σου! :)) :)) Ευχαριστώ! :)) Καλό απόγευμα να έχεις! :))

Ανώνυμος είπε...

αυτός ο γλυκός ήχος των τελευταίων γραμμών σαν σειρήνα μου πήρε τη λαλιά..
καλησπέρα μικρέ ταραχοποιέ:):)

ζαφορα είπε...

Σαν Αγιοβότανο η αγάπη,
σαν άγια κινωνία ο έρως,
γεμίζει ψυχή και καρδιές.

Αλοίμονο σ΄αυτούς
που μένουν ξεχασμένοι…!

Πανέμορφο το θέμα σου.

Καλό απόγευμα.

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Καλησπέρα Ελένη! :)) σσσστ! :)) :)) μην είσαι μαρτυριάρα! :))

Ζαφορα όμορφο πολύ το στιχοσχολιό σου! :))) Ένα όμορφο απόγευμα να έχεις! :))

Ανώνυμος είπε...

Αύρα...πως μπορείς να την αιχμαλωτήσεις?
Καλησπέρα Ασπρο μου Φτερό :)

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Μάνια μου, αιχμαλωτίζεται ποτέ η αύρα;; :)) :))
Καληνύχτα να έχεις ξανθιά χαρτόκουτα! :)) :))

Ανώνυμος είπε...

και όμως την αιχμαλώτησα σε μια λίμνη παγωμένη
σε δυο χέρια που αγγίχτηκαν, σε δυο ψυχές που κοιτάχτηκαν στα μάτια...
:)

meltemi είπε...

Υπέροχο...λέξη προς λέξη...

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Μα συ ζωγράφος είσαι. Εσύ μπορείς! :)) Καληνύχτα Μάνια! :))

Μελτέμι! ,,,, Σε ευχαριστώ! :)) Καληνύχτα!