Τα ποιήματα γεννήθηκαν όλα τους νόθα,
χωρίς πατέρα ή μητέρα.
Μια ώρα ντροπής του ανθρώπου,
μια ώρα υπερβολικού έρωτα,
στιγμές που τα αυτιά κλεισμένα ήταν
σε ρόλους και προσταγές.
Νόθα, σαν τις αλήθειες,
που ντρέπονται να αγγίξουν
οι καθώς πρέπει πολίτες.
Καίνε τις καρδιές, τα λόγια
τα νόθα τούτα.
Τρελού φορεσιά μοιάζουν
που δραπέτευσε..
Στην φωτιά ανήκουν από όπου γεννήθηκαν.
κι αφού πυρά καλή να τα κάψουμε
δεν βρίσκεται εύκολα στους καιρούς της εικόνας
τα τυλίγουμε με σιωπή, και τα θάβουμε.
Όπως θάβουμε τους νεκρούς,
μόνο που οι τάφοι τούτοι μυστικοί παραμένουν.
Για το κοινό, βλέπεις καλό.
Την διατήρηση της τάξης και των ισορροπιών...
Μα όταν βρεθούν στα σωστά χέρια,
σπαρταράνε σαν πουλιά που λευτερώθηκαν!
Χτυπά η καρδιά τους,
και για σένα που έχεις ν΄ακούσεις
μια ιστορία θα σου πουν, και θα καούν..
Από την ευτυχία! :))
18 σχόλια:
την καλησπερα μου και καλο Σ/Κ.
Καλησπέρα Βούλα! :)) Καλό Σ/Κ
«Η ποίηση είναι από τα πιο επηρμένα μυστήρια, τα πιο αχανή, και μόνο ικανοποίηση στις παρομοιώσεις δίνεις αν πεις ότι είναι ένα μείγμα εύγεστων δηλητηρίων σε χρυσά δελεαστικά ποτήρια, ή ότι είναι ο πειρασμός, ο δαίμονας που μπαίνει ξαφνικά στο σώμα του κανονικού, προκαλώντας ένα σεληνιασμό γόνιμο ή ακόμα ότι είναι ένα είδος ευθανασίας των πραγμάτων που υποφέρουν μέσα μας είτε ως ανικανοποίητα είτε ως προδομένα "
Η τέχνη ξαναπλάθει ως λαθραίος θεός τον κόσμο από την αρχή, μεταμορφώνοντας ό,τι μας απελπίζει ως γνωστό κι αδιάσειστο σε μια καταπραϋντική αβεβαιότητα.
Βαδίζεις σε μια έρημο. Ακούς ένα πουλί που κελαηδάει. Όσο κι αν είναι απίθανο να εκκρεμεί ένα πουλί στην έρημο, ωστόσο εσύ είσαι υποχρεωμένος να του φτιάξεις ένα δέντρο. Αυτό είναι το ποίημα."
(Κική Δημουλά)
Μεγάλη Καλησπέρα Νικόλα!
κι όμορφό Σαββατόβραδο!
Μιστ, σε ευχαριστώ για το ποίημα της Κικής Δημουλάς που έφερε στις σελίδες μου! :)) Καλησπέρα! :))
Νικο,
Ολη νύχτα μάλωνα
με το Φεγγάρι
ποιος το Ονειρο
θα κατέχει.
Στο τέλος
μου μεινε το ποιημα.
Προχθές ήμουν
σε μια ποιητική βραδιά.
Ακουστηκε οτι ο ποιητής
ξεκινάει απο των άλλων
τα συναισθήματα και γραφει.
Διαφωνώ ριζικά.
Ο ποιητής κινά απο μέσα του
απο αυτό που κεντρίζει
το Εγω του.
Και κυρίως γραφει
για να απαλύνει
την αγωνία του.
Μια καλημέρα...
:):)
ερεθίσματα της ψυχής
που ακουμπούν το συναίσθημα...
καλημέρα Νίκο...:)
Παντα ειχα την απορια ποιος θεραπευεται περισσοτερο ο δημιουργος ή ο αποδεκτης..
Ως αποδεκτης γνωριζω μια αναμφισβητητη ιαση στην ψυχη μου οπως λιγα αλλα κανουν..
Καλημερα..!:)
...Ω ποίηση είσαι η αρχή του μεγάλου
ονείρου μας και το τέλος του μικρού
μας ταξιδιού...
Τ.Λειβαδίτης
Αχ μου έλειψε αυτή η γειτονιά.
Χαίρομαι που πέρασα. Υπέροχο, πραγματικά υπέροχο το ποστ σου.
Σε ευχαριστώ που το έγραψες.
Χτυπά η καρδιά τους,
και για σένα που έχεις ν΄ακούσεις
μια ιστορία θα σου πουν, και θα καούν..
Από την ευτυχία! :))
Όταν τον βράχο τον ποτίσεις, στράφη το νερό θα πάει..
Μα αν το ρίξεις σε λουλούδι, μες τα λούσα όλο χάρη θα βρεθεί, θα στολιστεί για σένα και θα σου χαρίσει τις πιο όμορφες μυρωδιές.. μετά θα μαραθεί ευτυχισμένο...
έτσι και τα ποιήματα νικόλα.. υπέροχο πραγματικά το ποστ σου.
καλό βράδυ.. :)
!
Στην φωτιά ανήκουν όπου γεννήθηκαν...Αληθινό ποίημα.Να 'σαι καλά Νικόλαε
Μαρία, αν κάτι δεν σε αγγίζει, δεν βρει μέσα σου βάση, εικόνα, μιλιά, γίνεται να γράψεις;; Δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς... :))
Καλησπέρα! :))
Γωγώ, όμορφο να επικοινωνούν οι ψυχές! Βοηθάει! :)) Καλησπέρα! :))
Νάγια ποτέ δεν είχα αυτή την απορία, όχι γιατί έχω απάντηση.... Φαντάζομαι πως δεν έχει και τόση σημασία, αρκεί πως κάνει καλό και στους δυο! Αυτό είναι το ιδανικό, το σωστό μοίρασμα! Και νιώθω ευγνωμοσύνη, όποτε, όποιος, μπορεί να μοιραστεί ... Ευχαριστώ! :)) Καλό απόγευμα! :))
Αναστασία, ίσως να είναι η αρχή ή το τέλος... Εγώ πάντως την νιώθω σαν παρόν, σαν τρόπο να κοιτάς την ζωή, να αγγίζεις, να ακούς, να μεταμορφώνεις εικόνες κι ερεθίσματα... :)) Καλησπέρα! :))
jacki χαίρομαι να σε βλέπω εδώ! :)) Ευχαριστώ! :)) Καλησπέρα! :))
Δύση και Ανατολή, όταν γεννιέται ένα ποίημα, δεν νομίζω πως σε απασχολεί ποιος θα το διαβάσει.. Όταν όμως το διαβάσει κάποιος, και νιώσει, τότε αυτό γεννά ένα σπουδαίο συναίσθημα. Μοίρασμα αυθαίρετα θα το ονομάσω... :)) Καλησπέρα! :))
Αστερόεσσα, διάβασα την απάντησή σου... Ήταν δηλαδή κάποιος που κατείχε κάποια θέση που δημιουργούσε σχέση εξάρτησης;; Αν είναι έτσι, τότε ναι, όλη η εικόνα αλλάζει... Σε ευχαριστώ που πέρασες! :)) Καλησπέρα! :))
Παναγιώτη, καλώς όρισες! :)) Σε ευχαριστώ! :)) Καλησπέρα! :))
"Μα όταν βρεθούν στα σωστά χέρια,
σπαρταράνε σαν πουλιά που λευτερώθηκαν!
Χτυπά η καρδιά τους"
και η δική μας ακόμη πιο πολύ!!!
:)) :))
Καλή εβδομάδα Νικόλα...
με χαμόγελο!! :))
:)) Και συ, να χαμογελάς! :)) Καλή εβδομάδα!
..ναι, έτσι
Δεν είχα τι να πω. Ο λόγος συχνά ψευτίζει την αίσθηση. Κι όταν σου προσφέρεται ομορφιά, καλύτερα να μη δώσεις μια τσίπικη απάντηση, παρά να χαμογελάσεις με ευγνωμοσύνη.
Καλησπέρα σου!
Νατάσα,:)) :))
Αστερόεσσα, είσαι εδώ! :)) Κι αυτό είναι πολύ πολύ .... μεγάλο! :)) :))
Δημοσίευση σχολίου