Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

6/5/08

Στην Αρματάν..




Στο πιο βαθύ κάστρο του δάσους υποχώρησα, όταν για πρώτη φορά σε είδα. Σε μια κουφάλα δέντρου σκεπασμένη από κλαδιά, καταφύγιο γύρεψα.... Κι ύστερα, εκείνος ο ήχος ανάσας βαριάς που με έκανε να γυρίσω να δω, πίσω από την πλάτη μου. Τα μάτια σου λαμπερά, καστανά, σκεπασμένα από φύλλα πλάτανων... η μουσούδα σου ακίνητη, ερευνητική. Με διάβαζες με την μυρωδιά... Πάγωσα. Μα εσύ κάθισες αναπαυτικά, και συνέχισες να κοιτάς. Ήταν η σειρά μου...
Σε παρατήρησα τόσο που ονειρεύτηκα. Βρέθηκα να χάνομαι, να παθαίνω ασφυξία συνειδητοποιόντας πως πια δεν πατούσα στην γή, δεν ήμουν άνθρωπος, δεν είχα τίποτα άλλο από μια αόρατη συνείδηση, και βάδιζα σε μια χιονισμένη σελήνη, κοιτώντας την γη από ψηλά. Σκέψεις πολλές, σαν πουλιά τρομαγμένα, πετούσαν ανάμεσα σε μένα και την γη, όλα τραβώντας για κάπου πέρα, μακρύτερα από τα αστέρια. Καμιά δε ξεχώρισα. Μόνο αυτός, ο τρελός θόρυβος από τα φτερουγίσματά τους, κι η αίσθηση πως πουθενά δεν πατάω αληθινά, δεν βρίσκομαι, με γέμισαν ένα φόβο τόσο μεγάλο, τόσο άγνωστο, που δεν είχα ποτέ ξανανιώσει...
Το γρύλισμα ενός χαδιάρη λύκου, με έκανε να ανοίξω τα μάτια μου, να γυρίσω ξανά στην γη. Η μουσούδα του, σχεδόν άγγιζε το πρόσωπό μου, ξαπλωμένος δίπλα μου... Κάνω να τον χαϊδέψω... μέγα λάθος... Ο Λύκος από κουτάβι έγινε άσπρος τύραννος, τα δόντια του πύλες φωτιάς, θα μπορούσα από κει εύκολα να κατέβω μέχρι την κόλαση.... Και στη στιγμή έκανε μεταβολή, και τον είδα να χάνετε ανάμεσα στα φυλλώματα των θάμνων... Μα λίγο πριν χαθεί εντελώς, σα να το φαντάστηκα, μου έγνεψε με το κεφάλι να ακολουθήσω. Όρθιος και γω, πιότερο τους ήχους να ακολουθώ, παρά ότι έβλεπα, τα πόδια ξεσχίζοντας και τα χέρια στην άγρια βλάστηση για να προλάβω... Έτρεχα ... άγνωστο πόσο... και τότε είδα. Μία μεγάλη λίμνη, ο Λύκος στην όχθη να περιμένει, κι ύστερα, όταν κοντά ήμουνα πια, μα πριν τον φτάσω, με βήμα αργό βυθίστηκε στο νερό και δεν τον ξαναείδα. Ήταν η ώρα που ο ήλιος έσκυβε το κεφάλι, υπόκλιση βαθιά, για να υποδεχτεί την σελήνη, βασίλισσα της καρδιά του, εξουσιάστρια των πόθων του... Ο άνεμος αργός και ζεστός, στεκότανε κι αυτός, όλα περιμένανε την αντάμωση. Πλησίασα το νερό, αργά σα τον λύκο. Και κοίταξα. Κατάλαβα... Δεν ήταν του λύκου η ψυχή π΄ακολουθούσα. Η δική μου ήταν. Και καθώς στα μάτια μου μέσα τον Λύκο έβλεπα, είδωλο δικό μου, μακρυά πολύ, πέρα από εκεί που βρισκόμουν, το κάλεσμα άκουσα της αγέλης....


18 σχόλια:

Βάσσια είπε...

Στο κάλεσαμ της αγγέλης ο μοναχικός λύκος δεν απαντά...

Στα χάδια ίσως...

:-)

Ανώνυμος είπε...

χιονισμένη Σελήνη...αντε κάποιος να διακρίνει ένα Ασπρο Φτερό εκεί πάνω
:)

kalynama είπε...

Χάθηκα απόψε στα λόγια σου...τί όμορφο ταξίδι....

Καλό βράδυ Νικόλα... Πάντα καλά να είσαι :-)))

Μαργαρίτα είπε...

"Ήταν η ώρα που ο ήλιος έσκυβε το κεφάλι, υπόκλιση βαθιά, για να υποδεχτεί την σελήνη, βασίλισσα της καρδιά του, εξουσιάστρια των πόθων του... Ο άνεμος αργός και ζεστός, στεκότανε κι αυτός, όλα περιμένανε την αντάμωση..."

Όλο υπέροχο Νικόλα... μα στάθηκα
σ' αυτές τις λέξεις λίγο να
ξαποστάσω... κεντάς απόψε Νικόλα!!!

Καληνύχτα γλυκιά κι ονειροπόλα :))

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Βάσια, σίγουρη είσαι πως δεν απαντά ο λύκος; :)) :))

Μάνια μου, ναι, δεν ξεχωρίζει...καθόλου λέμε! :))

kalynama σε ευχαριστώ,πάντα όμορφο το πέρασμά σου! :)) Καλό βράδυ να έχεις! :))

Μαργαρίτα ... το ένιωσες! Ευχαριστώ! :)) Καλό βράδυ να έχεις με γλυκά όνειρα! :))

faraona είπε...

Νικο σου εχω ξαναπει οτι γραφεις πολυ καλα τον πεζο λογο.
Θα ηθελα πολυ να διαβαζω τετοια πεζα κειμενα σου εδω.
Πανεμορφο!
Σου αφηνω τα φιλια μου.

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Φαραόνα μου σε ευχαριστώ! :)) Μια όμορφη νύχτα να έχεις! :))

Νατασα είπε...

Ζαλίζεις, τον λύκο
Καταφέρνεις και τον σκλαβώνεις
με τέτοιες αφιερώσεις
Καλό βράδυ.

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Την ζάλη επιστρέφω, που ένιωσα, στα λόγια μέσα... Καληνύχτα Νατάσα! :))

reader είπε...

Πολύ όμορφο το γραπτό σου!
Καλή σου μέρα!

Ανώνυμος είπε...

για το Νικόλα
---------------

η καρδιά του λύκου

αλυχτά...

μπορεί προβάτου το δέρμα

να ντύθηκε...

μπορεί τα δόντια τα αιχμηρά

στων ξωτικών τα τάματα

να θυσίασε...

μπορεί της νύχτας τη σαγήνη

ν' αποστράφηκε...

απ' ανάγκη των άλλων

μονάχα...

δικιά του ποτέ...

πάντα οι άλλοι...

μπροστά και δίπλα και πλάι

πίσω κανείς...

μονάχος φυλάει

τη ρίζα

της φυλής της ιερής...

μονάχος τα μυστικά

αναγνώνει...

μπορεί του κυνηγιού

τη μανιασμένη περηφανεια

να εξωράισε...

να της μίλησε

με λόγια αβρά

με γιασεμιού οσμές

και με φράουλας γεύση...

μα σαν...

έρχεται πάντα

εκείνη η ώρα του "σαν"...

που είναι, "όταν"

πάντα...

η Σελήνη τα πέπλα

τα πρώτα απλώσει...

αλλάζει η εικόνα...

μορφή και ψυχή ένα...

ουρλιαχτό

που τους φόβους αλαργεύει...

κι ο λύκος εδώ..

πανταχού

και παρών...

έτοιμος στου αίματος

την ιερή θυσία να χυθεί

και να ζήσει...

το ευγενές πρωτόγονο...

το - του αρχετυπικού του βιώματος - όραμα!!

-------------------------

κι όσοι δεν ξέρουν...θα πουν...

μα κι αυτοί θα σαστίσουν

τη μορφή του στ' αλήθεια σαν δουν...

-------------------------

στο Νικόλα...σέβομαι, αναγνωρίζω, Τιμώ!!!
Θερμά ευχαριστώ Σε...νιώθεις...
armatan

meltemi είπε...

Αφήνω ένα νοσταλγκικό χαμόγελο και φεύγω...

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Μαργαρίτα μου σε ευχαριστώ! :)) :)) Όμορφη να είναι η μέρα σου, γεμάτη αγάπη! :))

Λύκε, ευχαριστώ!!! Ήθελα λόγο άλλο να γράψω, κάτι παραπάνω... να μη βιαστώ, να μην πω μόνο αυτό, μα λόγο μεγαλύτερο και πιο όμορφο δεν μπόρεσα να βρω! :)) Μέσα σε αυτό το ευχαριστώ, είναι όλη η αγάπη που νιώθω για σένα αδελφέ μου, όλη η συγκίνηση της Τιμής που μου χάρισε η καρδιά σου, Λύκε... Ευχαριστώ!!! :)) :))

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Μελτέμι! :)) Σε ευχαριστώ για το χαμόγελό σου αυτό! Την μέρα μου φώτισε! :)) Καλημέρα!

manetarius είπε...

Καλημέρα Νικόλα :)
Πολύ γλυκό τραγουδάκι, μου έφτιαξε τη μέρα.
Και η ιστορία ...με ταξίδεψε στο δάσος!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Μανιτάριους, άλλαξες το αβατάρ σου;;;
Καλημέρα! :))

Μαρια Νικολαου είπε...

Eιναι πραγματι απο τα πολυ καλα κειμενα Νικο που εχεις βαλει.
Συγχαρητήρια
και ξερεις οτι εχει να κανει με τετοιες ιστοριες το λατρεύω ετσι κι αλλιως...
Φιλια πολλα και καλο μεσημερι ευχομαι

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Σε ευχαριστώ Μαρία! :)) Καλό απόγευμα! :))