Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

3/7/08

άστρο μικρό

Άστρο μικρό που κοίταξες
το άστρο το μεγάλο
κι έσβησες μες στο τόσο φως.
Τα χέρια που σε δείχνανε
τώρα θα σε ξεχάσουν.

Άστρο που στόλιζες γλυκά
τις σκοτεινές βραδιές μου.
Πήγες και έγινες κανείς
στην δόξα την μεγάλη.

16 σχόλια:

marianaonice είπε...

Καλό μήνα Νικόλα!
Είτε άτιτλοι είτε με τίτλο οι στίχοι σου μας ταξιδεύουν σε πελάγη ευαισθησίας και έρωτα!

Bουλα. είπε...

Θυμάσαι;
πως ένα αστέρι από τον ουρανό
ήθελα να σου χαρίσω;
εκείνο που θα μας βοηθήσει να βρούμε τ' όνειρο;
Αλλά πάντα έλεγες είναι
πάρα πολύ υψηλά ...!
Χθες...
τυχαία
κοίταξα τον ουρανό,
και ένα αστέρι έπεσε
στα χέρια μου.
Ήταν ακόμη ζεστό
και μου έδειξε
ότι τα όνειρα μπορεί να αργούν
άλλα κάποτε έρχονται.

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Mariaonice είναι σπουδαίο, και όμορφο να υπάρχουν καλοί συνταξιδιώτες στα ταξίδια αυτά, της καρδιάς!
Καλό μήνα να έχεις!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Μπορεί να αργούν, αλλά κάποτε έρχονται! Αυτό βαστάω, ευχαριστώ για το υπέροχο δώρο σου! Την αγάπη μου, πάντα!

LIAKI είπε...

Καλημέρα....!!!
Δεν υπάρχει κάτι πιο όμορφο από τα άστρα του ουρανού το βράδυ και το ολόγιομο φεγγάρι να σε αγκαλιάζει και να σε παροτρύνει να ονειρευτείς όλα αυτά που θέλεις να ζήσεις...
Αλλά....
Δεν υπάρχει και τίποτα πιο όμορφο να ανοίγεις το pc σου και να διαβάζεις τέτοιες σκέψεις το πρωί και να διαπιστώνεις ότι και κάποιος άλλος κάνει τα ίδια όνειρα μαζί σου και στα χαρίζει με κάθε του ποιήμα....
Τα όνειρα μου πλέον έχουν κάτι από την δική σου μαγεία!!!

maya είπε...

καλημέρα!

καμιά φορά δείχνει φωτεινό
αλλά είναι λίγο πριν πέσει...
ας είναι.
δεν αναιρείται η ομορφιά του άστρου.

χχχχχχχχχχχχχ

Artanis είπε...

Κι έτσι οδυνηρά, διαγράφεις για πάντα τον προδότη από τα όνειρά σου...Κι ας ήταν κάποτε αστέρι στον ουρανό σου...

Ανώνυμος είπε...

Δεν ηξερα, δεν το ηθελα
κανεις ποτε δεν μου'πε
πως μεσ'της δοξας τον βυθο
αγαπη δεν υπαρχει...

καλε μου Νικολα...ευαισθητος, γλυκος και τρυφερος.....
καλο σου απογευμα

M-meggie είπε...

Να γίνει κάποιος ... κανείς.
Επώδυνο. Πολύ.

Ανώνυμος είπε...

Tώρα εγώ γιατί σκεφτηκα το "χαμόγελο του παιδιού" Μάλλον θα είναι από μια αναρτήση που διαβαζα πριν
Καλησπέρα ασπρο μου φτερό :)

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

LIAKI καλημέρα! Κι όμως! Υπάρχει κάτι πιο όμορφο.. η ψυχή των ανθρώπων! Από αυτές κλέβουν τα άστρα το φως τους, ίσως να είναι κι ο λόγος που γεννηθήκανε τα άστρα! Οι ανθρώπινες ψυχές! Εκεί να δεις ουρανό και μαγεία...
Και τα δικά μου όνειρα έχουν κάτι από τη δική σου μαγεία! Πέρασες και άφησες αύρα γλυκιά! Ευχαριστώ!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Μαγεία μου, καλημέεερααα!!...
Ακόμα κι όταν ένα άστρο πέσει, και μοιάζει να έσβησε... το φως του στην καρδιά μας κατοικεί.. Τα άστρα κι οι ψυχές, ποτέ μα ποτέ λέμε, δεν χάνονται... Κι ούτε παύει η ομορφιά τους, όσο κι αν το σκοτάδι ή το φως τα τυλίξει..

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Αρτάνη, δεν τον διαγράφεις, απλά δεν μπορείς πια να τον βρεις, σε τυφλώνει το φως το πολύ...Και στρέφεις το βλέμμα λίγο χαμηλότερα, να μη πονάνε τα μάτια, περιμένοντας... για όσο αντέξεις... Μα κι αν ακόμα φύγεις, κι άλλα αστέρια στη ματιά σου κατοικήσουνε, ξεχνιέται ποτέ ότι αγαπήθηκε αληθινά;
Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Πάντα μαθαίνουμε.. η ζωή είναι δρόμος. Συχνά κι η επιστροφή, μέρος του ίδιου δρόμου είναι, όχι πισωγύρισμα, μα συνέχεια κι εξέλιξη.. Η δόξα μπορεί δίπλα στην αγάπη να κατοικεί, αρκεί στο θρόνο να κάθεται η αγάπη.. Την αγάπη μου! Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Νότα.. συμφωνώ απόλυτα. Επώδυνο. όσο δεν πάει. Γιατί όμς κάποιος να γίνει κανείς με τη θελησή του; Μόνο από άγνοια και φόβο θα μπορούσε τούτο να συμβεί. Το να γίνεις κάποιος στα μάτια των άλλων, αποπωλόντας τον εαυτό σου, είναι πλάνη πάνω από όλα... Αν χάσουμε εμάς και κερδίσουμε τον κόσμο όλον, ποιο το όφελος;
Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Μάνια, το σκέφτηκες, γιατί παιδί και συ.. σου ξεφεύγουν τα χαμογελάκια;!! : )) Καλημέρα!