Χάθηκε μες τη σελήνη
μία κόρη των λιμνών.
κι επιπλέει το ραβδί της
φως σε σκοτεινό νερό.
Ασημόσκονη η ψυχή της
αστεράκια του ουρανού,
άδειο γέρνει το κορμί της
ταξιδεύει για αλλού.
Κι απ΄τό φως το μαγεμένο
με μια θλίψη αγοριού,
γέρνει ο άνεμος σκυμμένος
και τα χείλη προσκυνεί..
Χάθηκε μα το φιλί της
στους ανέμους κατοικεί.
Τις πιο άγριες τις νύχτες
στην καρδιά σου θα κρυφτεί.
Τότε η μικρή νεράιδα
θα σου πει πως σ΄αγαπά,
και ποτέ δε θα πεθάνει
αν μοιράζεις τα φιλιά...
8 σχόλια:
Τότε στην μικρή νεράιδα μας την Λινα λοιπόν..
όλη μου την αγάπη!
Νικόλα, πέρασα για ένα γειά!
Καλησπέρα Βούλα!
manetarius να ζήσετε κι από δω! :))
.....και ποτέ δεν θα πεθάνει
αν μοιράζεις τα φιλιά!!!!
Αδελφέ μου Νικόλα, δεν έχω το δικό σου χάρισμα για να σου απαντήσω με στίχους, αλλά σου χαρίζω την αγάπη μου, την εκτίμησή μου και τη φιλία μου και αν χρειαστείς ποτέ κάτι απλά φώναξε νεραϊδολίνα........
και θα είμαι δίπλα σου!!!!!
Ευχαριστώ από καρδιάς φίλε μου!!!!
Νικολα , εισαι τοσο ξεχωριστο ατομο....τοσο διαφορετικος , ευαισθητος αλλα και με το χαρισμα να μπορεις να εκφραζεσαι μεσα απο την ποιηση.....τυχερη η φιλη μας η Λινα αλλα και ολοι εμεις που εχουμε την ευκαιρια να σε γνωρισουμε....πολλα φιλια
Λίνα είτε με στίχους είτε χωρίς, η αγάπη είναι το πιο πολύτιμο δώρο.. σε ευχαριστώ!
Γεωργία Νεφέλη, όλοι είμαστε ξεχωριστοί, και μοναδικοί, κι η μοναδικότητα δεν χωρά σύγκριση για κανένα μας. Τυχερός κι εγώ που σας έχω, γιατί το μοίρασμα θέλει περισσότερους από έναν... κι είναι πάντα αμφίδρομο.. Την αγάπη μου!
Δημοσίευση σχολίου