ατιτλο

Λιώνουν τα κορμιά όπως οι ψυχές..
Λιώνουν οι ψυχές σα τα κεριά...
στη φλόγα που ποτέ δε σβήνει..
Έρωτας λέγεται θαρρώ...
μα ίσως, να είναι μόνο
το κόκκινο κρασί που μας ποτίζει
στις φλέβες κυλώντας...
Στις όχθες του πουθενά,
του ποτέ και του πάντα..
Κάτω από την λάμψη των αστεριών.

Μα ίσως πάλι δεν είναι αστέρια..
Δάκρυα είναι..
Ίσως δεν είναι δάκρυα...
Ιδρώτας.
Ίσως πάλι ευχή να είναι..
χάρτινο καραβι που παρέσυρε η βροχή
στ' ανοιχτά..