Κάθε σου δάκρυ μια πύλη είναι
στον κόσμο των ονείρων.
Ένα πλεούμενο γεμάτο στιγμές,
παρασυρμένο στο ποτάμι του χρόνου.
Κραυγές γεμάτες παράπονο, που σωπαίνουν..
Υγρή φωτιά από το ηφαίστειο της ψυχής σου..
Μια νύχτα, ένα νησί θα γεννηθεί
καταμεσίς του πουθενά..
Γεννημένο από πύρινα δάκρυα,
στιγμές που χάθηκαν,
παράπονα κι όνειρα...
θα σε καλέσει να πας,
ταζοντάς σου τον παράδεισσο..
Θα ακολουθήσω τη σκιά σου
ως εκεί που σβήνει.. στο φως...
Ήρεμα θα κοιμηθώ στα πόδια σου
κουνώντας την ουρά
παριστάνοντας τη συνειδησή σου..
Παρηγορώντας σε για τη φυλακή
που έκλεισες τον παράδεισο..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου