ατιτλο

Ακούσιες σχίζουν ενοχές το σεντόνι...
Δε φτάνει να μείνει η νύχτα μακριά,
το φεγγοβολισμά σου...
Συνθλίβονται οι ενοχές στα θέλω...

συνθλίβομαι στην απουσία..
"Σου".. "Μου"..
είναι καιρός που η αντωνυμία
έχασε τη σημασία της.

Φοβάμαι, πως αν δεν δραπετεύσω
από το σεντόνι,
θα με θάψουνε μαζί του ...
πνιγμένο από όνειρα...