Τόσες πολλές ελπίδες, τόσα χαμόγελα.. τόσα φτερά , ορθάνοιχτα για να πετάξουνε.. χωρίς να κάνουνε μια πτήση ολόκληρη. Ολοκαίνουργια φτερά...
_Και τι θα τα κάνεις τόσα φτερά;
_Ακόμα δεν κατάλαβες... έτσι;... Δεν είναι τα φτερά.. είναι οι ψυχές.. η ψυχή μου... Που ονειρεύεται πτήσεις με ξένα φτερά. Δεν είναι φτερά αυτά που μαζεύω... Δεν είναι οι πεταλούδες το ζητούμενο. είναι η ίδια η ψυχή μου... Βλέπεις, όλος ο πλούτος γύρω μου δε θα είχε καμία σημασία, χωρίς την ισχύ που μου δίνουνε αυτά τα φτερά... που μου ανήκουν...
Τον κοίταξε στα μάτια.. και δεν είδε τίποτα... σκέφτηκε μόνο πως, ακόμα κι οι χαρές του, νεκρές φτάνουν στα χέρια του... Τον κοίταξε με λύπη κι αποστροφή.. Δεν είπε τίποτα άλλο... Τον άφησε να κρεμάει με προσοχή τις πεταλούδες στον τοίχο... έκλεισε την πόρτα πίσω του. Και βγήκε στο φως....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου