Είμαι η βροχή.
Κι είσαι ο άνεμος...
Το σώμα μου σύννεφο στις διαθέσεις σου..
Είμαι η βροχή..
κι είσαι το κιτρινισμένο φύλωμα του φθινοπώρου.
Ψάχνοντας ένα διψασμένο σου άγγιγμα
ταξιδεύω στ απόνερα...
Ο δρόμος με βγάζει όλο στ ανοιχτα
μιας άγριας θάλασσας,ναυαγισμένων Ωραίων "Θέλω".
Οι γλάροι σχίζουν την ψυχή μου,
σπαρταρά τ ονομά σου στο ράμφος τους..
Είμαι η βροχή. Και είμαι εσύ..
Στις σκοτεινές ανάπαυλες του πόνου,
όταν κοιμάμαι κι ονειρεύομαι
σε μια γούβα
παγίδα ανύποπτων περαστικών,
γίνομαι εικόνα σου..
Αντανακλώντας των ματιών σου
τα άστρα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου