Να έχουν τη ρίζα τους στ’ άστρα, και το άνθος τους
Χωμένο βαθιά στη σκοτεινή γη.
Να μη το κάψει, όνειρό μου, το φως.
Θα γελιούνται οι τυφώνες του μίσους,
Από τον λάκκο.. θα προσπερνάνε.
Δε θα φαντάζονται, πως, σε μια τόση δα τρύπα
χώρεσε το απέραντο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου