σκέψεις..

Τα μεγάλα εμβληματικά κτίρια, τα σπουδαία μνημεία, ματώνουνε την ψυχή. Δεν αντέχει να τα κοιτά για πολύ. Όλη αυτή η υπεροψία απέναντι στο θάνατο και την μοίρα, η επιβολή του σήμερα στο αύριο, η ανάγκη να νιώσει πιο σπουδαίος ο άνθρωπος, από όσο σπουδαίο μπορεί να τον κάνει η φθαρτή του ύλη και το πνεύμα του, όταν διαποτίζονται από αγάπη. Αγάπη θα πει μοίρασμα, συμμετοχή κι υποστήριξη, θα πει δίνομαι και μέσα από το δόσιμό μου, γίνομαι μία καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου. Το μόνο μνημείο που θα έπρεπε να αναλώνει χρόνο για να δημιουργήσει ο άνθρωπος, είναι ο άνθρωπος. Ο χαρακτήρας, οι σχέσεις του, η ζωή. Τι να τα κάνει τα μεγάλα στάδια, όταν τα παιδιά δεν μπορούνε να παίξουνε στις γειτονιές; Τα μεγάλα στάδια είναι για να πλουτίζουνε οι πλούσιοι, και να εκτονώνεται η μάζα. Μαζοποίηση είναι, επίδειξη δύναμης κι επιβολή. Κανένα μνημείο δεν θα είναι ποτέ τόσο σπουδαίο όσο ο κάθε άνθρωπος, τόσο μοναδικό κι ανεπανάληπτο… κι ωστόσο λανθασμένα τα μνημεία κι ο συμβολισμός τους, πιο σημαντικά θεωρούνται από τις ζωές των ανθρώπων.. Δεν είναι καλύτερο από το να έχεις ένα Μέγαρο μουσικής, να έχεις καθηγητές να διδάσκουνε μουσική στα σχολεία; Να χτίζεις ανθρώπους αντί μνημειώδη έργα; Αν μπορείς να τα κάνεις και τα δυο, καλώς τα κάνεις.. Αν όμως το δεύτερο συμβαίνει σε βάρος του πρώτου που είναι και το αληθινά σημαντικό, τότε, κακώς συμβαίνει και θα πρέπει να επανεξεταστούνε η δομή της κοινωνίας και οι προτεραιότητές της.
Γίναμε εξαρτήματα κι ανταλλακτικά μιας εποχής αυθαιρεσίας, γίναμε εμπόρευμα και αριθμοί. Ο δυτικός πολιτισμός, όπως τον ονειρεύονται, τον προβάλλουνε και τον υπηρετούνε τα κέντρα εξουσίας, δεν αφορά τον πολιτισμό, αλλά την οικονομία, και μάλιστα την τσέπη των λίγων. Εμπόρευμα οι αρρώστιες, οι τροφές, τα φυτοφάρμακα, τα φάρμακα.. εμπόρευμα οι τίτλοι, οι θέσεις, το δικαίωμα στην εργασία.. Οι ευρωβουλευτές μας, με εντελώς αδιαφανή τρόπο αποφασίζουνε συνάπτοντας διατλαντικές εμπορικές συμφωνίες στις οποίες απαγορεύεται η δημοσιοποίηση οποιαδήποτε πληροφορίας σχετικά με αυτές. Συμφωνίες που καταστούν τις εταιρείες ισχυρότερες από τις εκλεγμένες κυβερνήσεις των λαών, και τους επιτρέπει να βάζουνε το δικό τους κέρδος πάνω από την υγεία και το καλό των ανθρώπων. Αυτό που αυτοί ονομάζουνε δυτικό πολιτισμό, δεν έχει καμία σχέση με τον πολιτισμό. Η ορθή λέξη είναι «απληστία». Ο «δυτικός πολιτισμός» τους πνευματικά και ψυχικά νοσεί, κι είναι επικίνδυνα αυτοκαταστροφικός, σαν ένα φίδι που καταπίνει την ουρά του..
Είναι τόσο εύκολο οι άνεμοι της απογοήτευσης και της απελπισίας να κάνουνε τους ανθρώπους να ξεχάσουνε πόσο σπουδαία είναι η στιγμή και οι ίδιοι, στην προσπάθειά τους να κρατηθούνε από κάπου για να μη παρασυρθούνε – να ξεχάσουνε ή να πολεμήσουνε - που συχνά ξεχνάνε τον ίδιο τους τον εαυτό, στερώντας του τις στιγμές που τόσο έχει ανάγκη για να αποκτήσει υπόσταση η ζωή. Αυτή θα έπρεπε να είναι πάντα η πρώτη προτεραιότητα: να ονειρευόμαστε, να αγαπάμε, να δημιουργούμε, να γινόμαστε όλο και πιο ανθρώπινοι… Να ζούμε! .. Και να δίνουμε τους αγώνες μας, όταν και όπου χρειάζεται, με το φως αυτό στην ψυχή μας.