Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

14/7/08

αστεγος Θεός

Θεός δεν ήμουν
μα μες τα μάτια σου
και τούτο το μπορώ.
Κομμάτια οι ναοί
μες την καρδιά σου.
Και γω άστεγος
με σένα ουρανό.

20 σχόλια:

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Χμ... αν ήταν έτσι όλοι στους δρόμους άστεγοι...

Λείπω... ελπίζω να μην μπήκαν πολλές απουσίες... μα ήρθα να αναπληρώσω την γλύκα που έχασα.

Καλημερένια!

jacki είπε...

Στους δρόμους ακόμη κοιμούνται αλήτες
και μέσα σου λάμπουν αγάπες παλιές,
κι εσύ την καρδιά σου κλειδώνει με σύρτες
μη μπουν τα φεγγάρια και χτίσουν φωλιές....ή κάπως έτσι.
Καλησπέρα ανεμοσκόρπισμα.

Ανώνυμος είπε...

Καλε μου....θαυματα κανει η αγαπη....να εισαι παντα καλα...
τα φιλια μου

thalassamov είπε...

Θεός και ικέτης ταυτόχρονα στην Αγάπη...
Μεγάλη ευλογία...

Ανώνυμος είπε...

Στο άστεγο σπίτι
μετοίκησαν
βυθού κοχύλια
με διάφανες πόρτες
μην μεταλάβεις
τον αρμυρό τους
ουρανίσκο
άκουσέ με

ένα μικρό διαμάντι
το ποίημα σου

Unknown είπε...

μικρός θεός κάτω από έναν ουρανό...

ένας θεός που λατρεύει τον ναό του, μέσα από δυο μάτια...

φιλιά βρόχινα...

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Βαΐα καλημέρα! Καλημερένια καλημέρα!!
Σε ευχαριστώ για τα καραμελένια σου λόγια! Είσαι πολύ γλυκιά!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

jacki .. οι στίχοι δικοί σου;; Είναι υπέροχοι! Σε ευχαριστώ, που στόλισες με αυτούς την ψυχή μου!
Μια πολύ πολύ καλημέρα να έχεις!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Καλή μου φίλη Γεωργία, η παρουσία σου πολύτιμη για την ψυχή μου! Ναι, η αγάπη είναι η δύναμη για τα πιο μεγάλα και όμορφα θαύματα! Μια όμορφη, γλυκιά σαν την καρδιά σου, μέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Θάλασσα μωβ, καλώς όρισες... Διαβάζεις με όμορφο τρόπο, νιώθεις! Χαίρομαι που είσαι εδώ!
Να περνάς, να τα λέμε... Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Ποιώ-Ελένη, .... σε ευχαριστώ που συμπλήρωσες τόσο όμορφα! Οι στίχοι σου υπέροχοι!
Διαμάντι είναι οι φίλοι, και να μοιράζεσαι μαζί τους την ψυχή σου! Να είσαι καλά! Καλημέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Νεράιδα της βροχής, τα βρόχινα φιλιά σου βαστώ, ευλογία είναι καταμεσής στον καλοκαιριάτικο ήλιο!
Ευλογία, όπως ο έρωτας που στολίζεται αγάπη... Καλημέρα!

jacki είπε...

Οι στίχοι δεν είναι δικοί μου (δυστυχώς δεν έχω ταλέντο να γράφω τόσο όμορφα) ίναι οι στίχοι από το τραγούδι του Θηβαίου "κλωστές τα μαλλιά σου".Αν το ψάξεις στο ραδιοφωνάκι του μπλοκ μου θα το βρεις. Πατάς post και πας με το βελάκι προς τα κάτω. Είναι το 7ο τραγούδι στη σειρά.
Είναι φανταστικό κομμάτι.

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Πραγματικά υπέροχο τραγούδι.. σ΄ευχαριστώ!

meltemi είπε...

Μικρό αλλά τόσο ουσιαστικό...

Στο πάθος δεν χρειάζονται πολλές λέξεις...μόνο οι αισθήσεις...

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Μελτέμι ναι.. αυτό πιστεύω και γω..
:))

Ηλιαχτίς είπε...

Έναστρος είναι ο ουρανός μου
όσο έχω τα δυό σου μάτια.
Ας είναι θνητή η ύπαρξή σου,
εγώ ακόμα προσεύχομαι,
ακόμα πιστεύω
σε σένα.
..Άστεγος, ναι..
Μα τι σημασία έχει που κοιμάμαι;
Αρκεί που μου χαρίζεις όνειρα..!


Καλησπέρα καλέ μου ποιητή!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Ηλιαχτίδα, τα λόγια σου στάζουν ζωή στην ψυχή μου.. Σε ευχαριστώ καλή μου φίλη.. Την αγάπη μου!

Ανώνυμος είπε...

θεός με στέγη δεν λέει με τίποτα χιχιχ

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Μάνια, Θεός μες τις καρδιές... στα θέλω και στα όσο... : ))