Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

14/7/08

ομόκεντρος κύκλος

Κυματίζω σημαία στο πεδίο των μαχών,
τα όμορφα μαλλιά σου μες τη μνήμη..
Μες το σώμα σου καίει όσο έχω ανάγκη φως
το μάγουλό σου από την φλόγα του ροδίζει.

Καμία ανάσα δική σου δε θ΄αφήσω,
στην αγκαλιά μου τον παλμό θα σβήσω...
Νεκρή, χωρίς πνοή, με την ψυχή δική μου
να χαρίζω και να σου παίρνω την ζωή μου.

Κι έπειτα, κάστρο άλλο θα σε ντύσω
στων ματιών τις πιο ψηλές τις πολεμίστρες,
κάθε που επέζησε στρατιώτη να συντρίψω
με που φαρμάκωσε ο πόθος βέλη τις ελπίδες.

Κι όταν ντυθώ ζωή μου την ζωή σου
στρατιά καμιά δε θα βρεθεί να μας νικήσει,
με το φιλί κι ασπίδα τη πνοή σου,
στον ουρανό η αγάπη αυτή θα κατοικίσει.

12 σχόλια:

jacki είπε...

Μάτια μου θάλασσες το βλέμμα σου ταξίδι. Τα όνειρα σου σκόρπισες στης μοίρας το παιχνίδι.
Μάτια μου θαλασσες κρατάς τα καλοκαιριά και τους χειμώνες άφησες μες στα δικά μου χέρια.
Καλημερα. Έχω αρχίσει και γίνομαι φαν της ποίησης σου.

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

jacki πάλι όμορφα δώρα έφερες.. Θα με μεθύσεις! Σε ευχαριστώ, φίλη, ( ελπίζω να μου το επιτρέπεις να σε αποκαλώ φίλη ) που είσαι εδώ... και νιώθεις...
Καλημέρα!

Ανώνυμος είπε...

"To φαρμακο μου εισαι εσυ.Εναγωνια αυτο προσμενω,
πριν κατω απο τον ηλιο αυτον να σβησω και να πεσω
κατω απ'τον ηλιο αυτον, απελπισμενη
πριν πεθανω.
Τα ματια μου τα ολοθερμα να υγρανθουν ελπιζω , καθως εκεινων των θνητων, που εχουν κοιμηθει για παντα."
Με γεμισες με εικονες, με πλημιρισες με συναισθηματα......δυνατα και ακραια....την αγαπη μου καλε μου φιλε και παντοτε τρυφερος, ρομαντικος και ευαισθητος........

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Φίλη μου Γεωργία , με συγκινείς... οι στίχοι σου ... πανέμορφοι! Σε ευχαριστώ!
Την αγάπη μου! Καλημέρα!

meltemi είπε...

Δυο φιλιά αφήνω στα μελαγχολικά σου μάτια...μικρά λευκά διαμάντια...
να σου κρατάνε συντροφιά...στα πιο πυκνά σκοτάδια...

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Meltemi

τα φιλιά σου θόλωσαν τον πόνο
χαράξαν τα διαμάντια δρόμο
να περπατήσει η ζωή αναστημένη
στα χείλη η αλμύρα τους θαμμένη..

Στα πιο πυκνά σκοτάδια το αλάτι
φεγγίζει τον δρόμο τον σωστό,
με τα διαμάντια στης καρδιάς τον χάρτη
στο σώμα σου σα δάκρυ θα σβηστώ..

Καλημέρα! Σε ευχαριστώ για τους στίχους σου!

Ανώνυμος είπε...

ζηλιάρη έ ζηλιάρη χαχαχαχα

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Μάνια ζηλιάρης;; Γιατί;;

Bουλα. είπε...

Ακόμα κι αν φύγεις
για το γύρο του κόσμου
θα' σαι πάντα δικός μου
θα είμαστε πάντα μαζί

Και δε θα μου λείπεις
γιατί θα 'ναι η ψυχή μου
το τραγούδι της ερήμου
που θα σ' ακολουθεί.
Αγαπημένο τραγούδι που μου ηρθε στο μυαλο όταν σε διάβασα.
Καλησπερα Νικο μου..υπεροχος όπως πάντα!

Ηλιαχτίς είπε...

Ομόκεντρος κύκλος.
Μικρό μοιάζει τείχος.
Αγάπη λαθραία,
σε υψώνω σημαία,
ψηλή σα το δέντρο
στου κύκλου το κέντρο.
Και πάνω απ'το κάστρο
κοιμάται ένα άστρο
που είναι η ζωή μου,
ασπίδα, πνοή μου..!
Ομόκεντρος κύκλος,
ματιών σου είναι κήπος.
Κι εσύ χρώμα αλλάζεις,
μικρό ρόδο μοιάζεις,
στης κάννης την άκρη,
αγάπη και δάκρυ..!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Ακόμα κι αν φύγεις... θα είμαστε πάντα μαζί!
Πολύ γλυκός συνειρμός! Σε ευχαριστώ καλή μου φίλη...
Την αγάπη μου!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Με ένα άστρο, μικρό, θα δραπετεύσω. Σχοινί το φως να σκαρφαλώσω, από του κάστρου τα τείχη ψηλότερα, και όποια κι αν έχω τύχη, για σένα μπορώ να τη δεχτώ..
Μικρός ο κόσμος, στη γη όταν πατάς ερωτευμένος.. Καλύτερα να πετάς, κι ας είσαι από χέρι καμένος...

Σε ευχαριστώ καλή μου ηλιαχτίδα για τις φωτεινές σου σκέψεις! Με κάνεις πλούσιο, και που να τα χωρέσω τόσα πλούτη, στη μικρή μου καρδιά; Την αγάπη μου!