Αχ αυτή η ζωή... !..... όλο μας παρασέρνει σε
αταξίες... λες κι όλη, η ζωή που έχουμε ένα κύμμα είναι στα στήθη..
γεύση αλμύρας στα χείλη... δάκρυ, πλασμένο από λύπη και χαρά... Όση λύπη
τόση χαρά.. Όσο ουρανό τόση γη.. Κι όσο φως, όση ζωή, τόσο Θάνατο...
Δε
γελώ εύκολα... αγαπώ την μελαγχολία μου.. την μουσική που φτιάχνουν οι
νότες της.. Και τότε, μες την μελωδία, χαμογελώ... Δε γελώ.. μόνο
χαμογελώ.. από ψυχής... Για μένα αυτή είναι η ευτυχία, ... μια σταγόνα
μόνο, φως, δάκρυ, μια πνοή αγαπημένη... Για μένα αυτή είναι η μελωδία
της ευτυχίας..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου