Κάλεσμα

Κάλεσμα τα λόγια σου που δεν είπες.. Δε το έμαθες ακόμα; Οι ψυχές ανταμώνουν σα τα φαντάσματα, γυμνές από σάρκα, κάτω από το βλέμμα του θηρίου που λέγεται Φόβος... Δραπετεύουν με μικρές , αόρατες πνοές... παρασύροντας μαζί τους άστρα επιθυμιών , γκρεμιζοντάς τα κάτω από τα σκεπάσματα που η αγάπη, έχει για ψυχές που πονάνε... πιο κάτω από τα κύματα.. στον πάντα ατάραχο βυθό της.. Με ένα κοχύλι θα γράψω τ' ονομά σου στην άμμο.. κι ένα μαργαριτάρι θα κλείσω μέσα του... Να σου πει το πιο τρομερό μυστικό μου... κι αν το νιώσεις.. κι αν σε νιώσω.. καθώς το όνομα θα σβήνει απαλά πάνω στην άμμο.. θα γνωριστούμε, όπως έπρεπε να γνωρίζονται οι ψυχές. Δίχως ονόματα.. χωρίς λέξεις.. χωρίς ακόμα κι ελπίδα.. κι έτσι, ν αναστηθούμε κι οι δυο...