ασβεστωμένα όνειρα

Ασβέστωνε τα όνειρα και τά’βγαζε στον ήλιο
λάμπανε ομορφιά ως τα καράβια…
Ταξιδευτές ξελόγιαζε το άσπιλο το φως,
που χάνανε τον δρόμο τους και πέφτανε σε ξέρες.

Πόσοι την φτάσανε απ’όλους  τους τυφλούς;
Κανείς. Πιο πίσω από το φως κανείς δεν είδε.
Τους ρημαγμένους τοίχους, τα μνήματα στην αυλή,
τους γλάρους που τους ξέχασε το κύμα…