σώμα βροχή

Θυμάται λέξεις, μετρά αποστάσεις,

απορυθμίζονται οι χτύποι της καρδιάς…
Φορά το σύννεφο για σώμα και σκορπά,
βάζει η κραυγή της στον ουρανό φωτιά.

Βουτάει τα πόδια του ο φονιάς στις λάσπες,
ανύποπτος ανασαίνει την βροχή.
Έκαιγε ολημερίς ο ήλιος απ’ το πρωί
και είχε ανάγκη τον ήχο της βροντής.