Λύπη

Περιρέουσα λύπη... σκέπασε σα μια λίμνη που απλώνεται πρόσωπα, κορμιά , χειρονομίες... κι άφησε μόνο το φεγγάρι, στη χάση του, μια μικρή λεπτή γραμμή ζωής να λάμπει στα σκοτεινά νερά της... Δεν ακούς τίποτα.... γιατί στο βουβό άγγιγμα βουβά απάντησε ο πόνος. Μα το τραγούδι σου έφτασε από τα πιο σκοτεινά βάθη.. ως το φεγγάρι... και τα μάτια που το κοιτούν με τον ίδιο τρόπο..