και λες..

Όλο ο χρόνος σου θυμώνει κι όλο κλαις
τα λάθη σου και τις χαμένες ευκαιρίες.
Ποιος το σχεδίασε αυτό το παράμύθι
με αλήθειες χάρτινες, το δάκρυ σου μολύβι..

Κι όλο κυλάει ο καιρός κι όλο λες:Θ'αλλάξω.
Μα έχει ριζώσει η καρδιά κάτω από τα πόδια
κι όσα αγάπησες κρατούν στο χώμα την ψυχή σου..
Περνούν φεύγουν τα σύννεφα μα η ζωή ξεμένει.

Και λες : Θα γράψω, θ'αποδράσω...
ως το πρωί θα ταξιδεύω μακριά
να φτάσω τ'άστρα.

Μα σχίζει το μολύβι τα χαρτιά..
βουβές οι λέξεις..
μουτζούρα η ζωή.