Δε σου μιλώ γιατί δε θέλω να πικράνω
το μέλι σου με την σκιά της θλίψης.
Δε σου μιλώ, δε θέλω να γνωρίζεις...
Πως στο ρόδο της χαράς που μου χάρισες,
κοιμάται το τρομερό κεντρί του θανάτου.
Κι έτσι όταν είμαι θλιμένος, δε σου μιλώ..
Μ'αθόρυβα φτερά σου στέλνω την αγάπη μου,
στα χείλη να σου αφήσει φιλί!.. σα κλέφτης!
Να σε σκεπάσει ολόκληρη, μη μου κρυώνεις...
και πριν έρθει το πρωί, σα κλέφτης να φύγει.
Με ένα αστέρι στα μαλλιά σου η σκέψη μου,
κι ένα χάρτινο πλοίο, ταξιδεύω όλη νύχτα.
Τόσο ευτυχισμένος! ας πεθαίνω πάλι το πρωί!
Ο παράδεισος είναι ένα νησί που λέγεται αγάπη.
κι ολόγυρα κύμματα φωτιάς, κόλαση, ο έρωτας..
Κι αν σιωπώ τις αδύναμες στιγμές μου,η αγάπη,
έχει τον τρόπο της να εξαγνίζει τον θάνατο.
Έτσι που γυμνή να φτάνει κοντά σου, μόνο ψυχή,
και ποτέ κορμί... μόνο αγάπη... μόνο αγάπη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου