Όλα κυλούν κι όλα φεύγουν.
Κι ο καθένας βαστάει τις δικές του στιγμές..
Τον δικό του παράδεισο και την δική του κόλαση.
Κυρίως τη δική του μοναξιά!
Ω, ναι! .. Ποτέ δεν μου χαρίστηκε κάτι πιο δικό μου,
ένα δώρο μεγαλύτερο από την απόσταση απ' όσα αγάπησα..
Σαν μια γλυκιά κουβέρτα με τυλίγει και με ζεσταίνει
και σαν ανθός με καλεί να τον φτάσω να τον μυρίσω..
Τίποτα πιο δικό μου, απ'ότι ποτέ δεν είχα και τ΄αγάπησα..
Τίποτα πιο δικό μου από την μοναξιά..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου