Στη σιωπή...
Στη σιωπή και το τέρμα...
Η ζωή...
Η ζωή βάζει θέμα...
Μια καρδιά, που αγάπη ζητάει...
την ζωή..
Την ζωή την βαστάει...
Μια καρδιά, που αγάπη ζητάει...
την ζωή..
Την ζωή την βαστάει...
Στο μυαλό...
Στο μυαλό και το ψέμα...
Η καρδιά...
Η καρδιά βάζει θέμα..
Στην ψυχή δυο φτερά τόσο αστεία,
και της τάζει...
ουρανό και αστέρια..
Στο κορμί, τάζει κόκκινα ρόδα
με αγκάθια τυλίγει τα δώρα.
Και αφήνει μονάχα τον πόθο
το πυκνό φυλωμά του στον κόρφο.
2 σχόλια:
Xμ...για τη σιωπή μιλώ με λέξεις..αφού τα χείλη μου έχω ράψει με μια σακοράφα παλιά...
(δεν θα έλεγα ότι αισθητικά σου ταιριάζει το νέο σχέδιο του μπλογκ σου..Κι αν θέλεις, αφαίρεσε το τελευταίο αυτό σχόλιό μου :) )
Νικολα! Νομιζα πως εφυγες...χαρηκα πολυ που σε ξαναβρηκα στη γειτονια μας!
Δημοσίευση σχολίου