άτιτλο

Πως μ αρέσει κάποιες φορές να σβήνομαι μες τη μουσική.. Σα να παραμερίζουν οι τοίχοι κι η οροφή σκορπά ανάμεσα στα στολισμένα με άστρα, ή αστόλιστα νεφελώδη κι αχτένιστα, μαλλιά τ ουρανού.. Σε ένα μικρό κύμμα τους, όπου φυσά ο αιώνιος άνεμος, αυτός που πνέει και φυσά ανάμεσα και πέρα από τα μικρά ή μεγάλα νιαξίματά μας, ταξιδεύω... Χωρίς κορμί.... χωρίς όρια... Μόνο ψυχή... και συναίσθημα. Όπως ένα μικρό λουλούδι που γέρνει πάντα προς το φως, ταξιδεύει η ψυχή μου ανάμεσα στα άστρα.. Και ξέρω, πως πέρα από την μικρότητα του κάθε κόσμου, εκεί ανάμεσα στα άστρα, χωρίς να το θέλω, χωρίς να το θες, δίχως σωστό και λάθος, συναντιόμαστε. Κι είμαστε μόνο φως και χαρά... Κι η θλίψη μας εβένινο σεντόνι.. Για να γιορτάσει πάνω του η χαρά..