Χρειάζομαι...

Χρειάζομαι ένα καλοκαίρι μεγάλο. Λευκό – ασβεστωμένο, γεμάτο φως κι αντανάκλαση. Χρειάζομαι ένα αεράκι καλοκαιρινό, να με νανουρίσει πλάι στο κύμα, που σαν γλυκό κουτάβι θα παίζει τρέχοντας και αναπηδώντας γύρω από τα γυμνά μου πόδια. Χρειάζομαι μια θάλασσα αιώνια, καθαρή, με τα σπασμένα ρολόγια να κάνουν τα πράσινα νερά της να αστράφτουν, προσκαλώντας σε, στην αιωνιότητα του να είσαι παιδί, να βουτήξεις μέσα της ολόκληρος ψάχνοντας για θησαυρούς τόσους πολλούς, τόσο σε κοινή θέα, που γίνονται θησαυροί κρυμμένοι κι αθέατοι, ο ένας μέσα στην ομορφιά του άλλου, κι όλοι μαζί, στην γαλήνη μέσα. Μια όαση να κρυφτεί η ψυχή μου, ένα νησί ερημικό, μια γωνιά στον παράδεισο. Φυσικά όλα αυτά δεν θα είχαν καμία αξία και κανένα λόγο ύπαρξης χωρίς εσένα… Χρειάζομαι το λοιπόν, πάνω από όλα, εσένα!