Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

18/4/08

Για έναν αλήτη

Άνθρωποι σκουπίδια...
πως να αντέξεις την μπόχα τους,
τα βρώμικα ρούχα,
και το χειρότερο: το βλέμμα τους.
Δεν έχει σημασία αν κοιτάνε κάτω
ή από την άλλη πλευρά.
Κι αν γυρίσει;
Αν το μικρό παιδί
που βαστάς από το χέρι σε ρωτήσει;

Μία θάλασσα σκόνης
στο μπουφάν τους,
αρκετή να καταστρέψει τα ιδανικά
του πολιτισμού μας...
Άνθρωποι υπάνθρωποι,
πιότερο σκύλοι από τους σκύλους,
σκύλοι ανθρωπόμορφοι
που δεν ξέρουν καθόλου καλά
την ουρά να κουνάνε.

Στα χείλη τους φωλιάζουν λέξεις άρρωστες,
χωρίς ήχο..
Κινήσεις των χειλιών που σε κάνει
απρόσεχτο και βιαστικό στο βήμα.
Ψίθυρος, βήχας ίσως...
Βρισιά που δεν χωράει στα ζεστά ρούχα σου.
Στην καθαρή αναπνοή σου.

18 σχόλια:

Νατασα είπε...

χμμμ...

Μαρια Νικολαου είπε...

Ετσι ειναι ... δυστυχως...

Artanis είπε...

Θυμάσαι ένα τραγούδι με τη φωνή της Μοσχολιού; Αυτό μου ήρθε στο μυαλό, μόλις διάβασα το (υπέροχο) κομμάτι σου...
Αλήτη, δίχως αγάπη,
με δίχως μάνα και δίχως σπίτι,
αλήτη, μες τη μανία του Βοριά,
μικρό σπουργίτι,
Αλήτη...

Ανώνυμος είπε...

Κάτσε να πάω μισό λεπτό στη γωνία..
ενα ζεστό γλύκο καφέ θέλει..
ενα ζεστό χαμόγελο
ε και αυτό το κασκόλ που φοράω
σα να με ζεσταίνει πολύ
ας του το δώσω...
ωχ με κοιταξε στα μάτια...
έχει όμορφα μάτια...
Καληνύχτα Ασπρο μου Φτερό :)

kalynama είπε...

Υπάρχουν άνθρωποι που με τη δική τους "ομορφιά" αντιστρέφουν αυτήν την ασχήμια του κόσμου που ζούμε...

Υπάρχουν άνθρωποι με ιδανικά και αξίες που δίνουν το δικό τους αγώνα για όσα και σε όσα πιστεύουν...

Αξίζει...

. είπε...

Καλημέρα Νικόλα και καλό Πάσχα!

Στρατος "exoaptonkyklo" Ραπτοπουλος είπε...

Ο τοκος των καταθεσεων ολων μας...

Αντε να ευχηθουμε τωρα ολοι μαζι...Καλο Πασχα Ελληνες, καλο Πασχα...

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Νατάσα τι σημαίνει το χμμμ;;

Μαρία ναι, δυστηχώς...

Αρτάνη τα σπουργίτια έχουν τα φτρερά τους! :)) ....

Μάνια, ξανθιά Θεά, πάλι το έκανες το θαύμα σου! :))

kalynama υπήρχαν και υπάρχουν πάντα, ευτυχώς... :))

Ιωάννα καλημέρα! Καλά να περάσεις! :))

exoaptonkyklo χρειάζεται και το Πάσχα, να ξεχνάμε, να συναντιόμαστε, να γελάμε...Να κάνουμε και τζίρο στα μαγαζιά..... Χμμμ. Το ξέρεις πως τα πιο πολλά εγκεφαλικά και καρδιοπάθειες συμβαίνουν γύρω στα Χριστούγεννα και δεύτερο ακολουθεί το Πάσχα; Ίσως τελικά να μην ξεχνάμε αρκετά... :))

Artanis είπε...

Πρόσκληση, προσκλησούλα...
Γεια σου Νίκο...

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα Νικόλα..
Εγγραφή σπουδαία..

Να είμαστε καλά..
να βλέπουμε και να ανασαίνουμε..
κι όσο για την εσωτρική μας.. μπόχα.. ε.. καιρός να κάνουμε κι ένα .. μπανάκι..
οι όσοι από μας.. βρώμικοι..

Τις ευχές μου για μια ήρεμη
Μ. Εβδομάδα και καλό Πάσχα..

L.N.E

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Αρτάνη, έρχομαι να δω... :))

Ελένη, μπανάκι λες;; :)) Καλό Πάσχα, καλά να περάσεις! :))

Ανώνυμος είπε...

... Υπάρχουν οι αναποδιές της ζωής, υπάρχει ο παράγοντας ατυχία, αλλά πιστεύω ότι τελικά ο καθένας μόνος του τη φτιάχνει τη μοίρα του. Ή που παλεύεις με νύχια και με δόντια για το δικαίωμα στη ζωή ή που αφήνεσαι να σε παρασύρει και να σε πάει όπου θέλει αυτή...

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Μπορεί, μα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις... Πράγματα που συμβαίνουν, κι είναι ικανά να σε τσακίσουν, να απομυζήσουν την θέλησή σου... Όλοι τα ίδια στηρίγματα, ίδιες ευκαιρίες ή καλή τύχη δεν έχουμε... Υπάρχει και η άλλη πλευρά... Ακόμη κι η τρέλα... Ποιος ξέρει πριν να μάθει;
Καλό απόγευμα! :))

Ηλιαχτίς είπε...

Κάτω από έναστρους ουρανούς
με την ψυχή να κρυώνει και με
δυό χαρτόκουτα να σε κρύβουν, να σε προστατεύουν, κάνεις όνειρα.
Σκούριασαν οι έγνοιες και οι σκοτούρες σου.
Συντροφιά σου δυό κουρέλια, λίγα κέρματα από κάποιον Ιούδα και ένα πακέτο τσιγάρα.
Δε γνωρίζεις σύνορα, δε γνωρίζεις Θεό.
Τι ήσουν, ποιός ξέρει;
Ξένε, αδελφέ μου, τι σε φίλεψε η ζωή;
Σε προσπερνούν τα βλέμματα, σε αγνοούν οι υπάρξεις.
Τα πεζοδρόμια που συντροφεύουν το κορμί σου σ'αναγνωρίζουν πιά ' και είναι πάντα εκεί για σένα..
Όνειρα. Ορφανά.


Καλησπέρα Νικόλα!
Πολύ μου άρεσε το θέμα για το οποίο έπλεξες το όμορφο αυτό ποίημα, και η οπτική σου γωνία.
Αυτό μου βγήκε μόλις το διάβασα.
(Συγνώμη για το μεγάλο κείμενο..)

Βάσσια είπε...

Ακόμη κι αυτή η ποίηση δεν μπορεί να εξωραϊσει την πραγματικότητα.

Την απεικονίζει όμως επακριβώς.

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Ηλιαχτίδα, χαίρομαι πολύ για αυτή την συμμετοχή σου, και σε ευχαριστώ που αφήνεις στην σελίδα μου αυτό το όμορφο δώρο της καρδιά σου! :)) :)) Μη ζητάς συγνώμη για την χαρά που μου έδωσες! :)) Μακάρι να το κάνεις πάντα! :))

Βάσια, το να αναγνωρίσεις και να δεχτείς πως υπάρχει μια κατάσταση, η διαπίστωσή της, είναι το πρώτο βήμα για την θεραπεία της... Το πιο απαραίτητο. :)) Καλό απόγευμα να έχεις! :))

Ανώνυμος είπε...

http://youtube.com/watch?v=3u0LKtvLpoI
υπέροχο!!

Ανώνυμος είπε...

www.youtube.com/watch?v=3u0LKtvLpoI