Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

20/4/08

Μικρή γραμμή

Το μυαλό μου μία πληγή
καλοκαιριού αυλάκι αλμυρό...
Κράνος αιμάτινο οι σκέψεις
μια θάλασσα που πνίγει την ζωή.

Μία πορεία χωρίς υπεκφυγές
μία ευθεία πριν γεννηθούν αναστολές...
Μικρή γραμμή,
δίχως των φρένων την τελεία...

Άστρα τα μάτια τριγύρω σκοτεινιάσαν
και μία ρόδα να γυρίζει σταματά.
Τα όνειρά μου θηρία π΄αφηνιάσαν
τώρα πια τρέχουν από μένα μακρυά.

6 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Kαλη εβδομαδα Παθών Νίκο..
Καλη σου μερα

M-meggie είπε...

Τα θηρία ... ας τ'αφήσουμε να τρέξουν μακριά μας. Μπορεί να ησυχάσουμε.
Την καλημέρα μου

Γωγώ Πακτίτη είπε...

ήταν όνειρα,
που ήθελαν να φύγουν,
μα καινούρια
γίνονται στα θέλω
της ψυχής...

καλή Μ.βδομάδα Νίκο...:)

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Καλημέρα σε όλους σας... Καλή Μ. Εβδομάδα..

Ανώνυμος είπε...

Μια σειρήνα μια τρελή μάχη με το θανατό που θα χάσει
Μια νοσοκόμα θες δε θες να τιθασεύει τα θηρία, ουπς τι κάνουν γιατί νοιάζονται απλό απλούστατο γιατί δεν πάτησες φρένο και ήρθε η στιγμή να μάθεις με σκληρό τρόπο πως τα θηρία οταν τιθασεύονται γίνονται πάθος για ζωή...ζωή που δεν είναι δική σου σου την χάρισαν και είναι δώρα ανεκτίμητο
αυτάαααααα :))

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Μαρία, Νότα, Γωγώ, Μάνια, σας ευχαριστώ όλους! :)) :)) Καλό Πάσχα να έχετε! :))