καταμεσής μιας λευκής θύελλας.
Κάθε πρωί έβγαινε σα το σαλιγκάρι
φορτωμένος τις έγνοιες του μικρού του σπιτιού,
κι επέστρεφε, σέρνοντας κατάκοπα τα πόδια του
στη δύση της μέρας.
Ύστερα φύσηξε πιο δυνατά,
Ο αέρας παρέσυρε το σπιτικό του
κι αυτός έμεινε γυμνός
καταμεσής της λευκής θύελλας.
Με το αίμα του προσπάθησε
ν’ αφήσει ένα χνάρι,
μα στάθηκε αδύνατο.
Στο βιβλίο της ιστορίας
η σελίδα παρέμεινε λευκή.
Σαν ο ίδιος και το σπιτικό του
να μην υπήρξανε ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου