Ο θάνατος παραμονεύει
μέρα μεσημέρι
σ΄ένα κεραμίδι
που ο χρόνος αναμοχλεύει...
Κρυμμένη ήταν η ζωή εκεί
χρόνια πολλά σα φίδι
κουλουριασμένη προσευχή
γι΄αυτούς που έχουν φύγει.
Ερείπια άλλης εποχής,
σπίτια παλιών αρχόντων,
τώρα δούλοι τα κουβαλάν
βωμοί των συμφερόντων..
Μα όταν του δούλου η φωνή
συμφέρον σου φωνάζει
είναι στο χρήμα υποταγή,
και της ψυχής μαράζι..
Ίσως μπορούσε να σωθεί
ίσως μπορεί ακόμη.
Μα η ζωή είναι μικρή
κι ο δρόμος ερημώνει.
Φωνές δεν έχει πια παιδιών
ανθρώπων π΄αγαπάνε...
Το γέλιο πλέον στέρεψε
κι η μοναξιά σκοτώνει.
20 σχόλια:
οταν περνας εξω απο τα ετοιμοροπα νεοκλασικα εχεις την αισθηση οτι εχουν πεθανει μαζι με τ'αφεντικα τους κιομως ηταν τοσο ζωντανα και ομορφα καποτε......πολυ ομορφο ανεμοσκορπισματα!ναταλια.
Άγνωστη γνωστή μου Ναταλία!!! :)) :)) Σε ευχαριστώ! :)) Καλό βράδυ!
άμα θες εσύ... αχ!
αυτό σου έλεγα.
νάτο! ειδές; μπορείς
δεν αλλάζουν και πολλά
πάλι μέσα από την ψυχή σου
είναι
η μαγιά μένει.
ήταν, υπέροχο
καλό βράδυ
..Πόσο δίκιο έχεις Νικόλα μου μέσα σε αυτό το ποίημα σου..
Κείνα τα σπίτια γνωρίσαν όμορφες εποχές και όμορφους ανθρώπους και τώρα σκονίζονται σαν ξεχασμένα όνειρα κι όμως ακόμα στέκονται όρθια..!
Ένα πανέμορφο βράδυ να έχεις..!
Πέρασα για καληνύχτα και συνάντησα ό,τι αισθάνομαι όταν βλέπω σπίτια - μεγαλεία άλλων εποχών και όχι απαραίτητα παλάτια.
Να'σαι καλά Ανέμου σκορπίσματα
Αυτό τώρα πώς το λένε; Καρμική συνάντηση; Χτες το βράδυ τελείωσα τον νεοκλασικισμό στην αρχιτεκτονική!!! Θες να σου πω;
Η προσέγγιση του εισαγόμενου νεοκλασικισμού (γιατί κι αυτό ξενόφερτο ήταν) δημιούργησε στην Ελλάδα ένα κλίμα "αρχαϊσμού" επιβάλλοντας έναν ετεροχρονισμένο σεβασμό των αρχαίων προτύπων στους πρώτους Έλληνες αρχιτέκτονες. Λίγο η μεταφορά της πρωτεύουσας στην Αθήνα, λίγο η αρχαιοφιλία του Όθωνα και του Λουδοβίκου του πατέρα του, λίγο η απεγνωσμένη προσπάθεια για ταύτιση με τη Δύση.. αυτό ήταν! Το παρελθόν ξανάγινε παρόν! Η Ακρόπολη θεωρήθηκε το ύψιστο αρχιτεκτονικό έργο και υιοθετήθηκε ως "κανόνας" τελειότητας. Τα "καλλιμάρμαρα" κτίσματα χτίζονταν το ένα μετά το άλλο, τα μεγαλοαστικά μέγαρα έκαναν πιστή αντιγραφή τμημάτων αρχαιελληνικών και ρωμαϊών μνημείων, τα μικροαστικά της Πλάκας ακολουθούσαν κατά πόδας, μόνο με πιο λιτά μέσα, ο νεοκλασικισμός έγινε η επίσημη αρχιτεκτονική γλώσσα του κράτους, αφού παρείχε την εγγύηση της συνέχειας ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν.
Σε ζάλισα; Σόρι, αλλά μου' δωσες ευκαιρία για επανάληψη. Δεν το ξανακάνω! Φιλιά και την καλημέρα μου :))
Ομορφο καλέ μου και όμορφα να περάσεις και τις γιορτές που'ρχονται..
Ομορφο Νίκο μου
παντα βγαινει η μελαγχολια μεσα απ τις λεξεις σου
Καλημερα
Φιλι :)
Καλημέρα Νικόλα..
Κλασικά.. νεοκλασικά και μοντέρνα..
Όπως τη θες..
Ωραία ποιητική περιγραφή.. αλλοτινής εποχής.. στέγες..
L.N.E
Νατάσα, :)) :)) Είσαι πάντα τόσο καλή! :)) Καλημέρα!
Ηλιαχτίδα καλημέρα! :)) Μία εποχή που σβήνει μαζί με την βοή της και τους ανθρώπους, μνήμες... που σβήνονται....
Νότα, τα παλάτια, που αναφέρω, είναι παλάτια από το μεράκι και την αγάπη, με την οποία γεννηθήκανε... Όχι γιατί μοιάζουν με παλάτια.. Η αύρα που απέμεινε μέσα τους το μαρτυρά... Καλημέρα! :))
Ευαγγελία! :)) Ίσως να είναι το άνοιγμα των φτερών μιας πεταλούδας η αιτία! Ίσως το κάρμα.... :)) Καλημέρα! :))
Rain, φεύγεις για διακοπές;; Καλά να περάσεις! :)) :)) Σε ευχαριστώ και για τις δικές σου ευχές! :)) Καλημέρα!
Μαρία, :)) Η μελαγχολία παιδάκι είναι κι αυτό, να παίξει θέλει! :)) Καλημέρα! :))
Ελένη μου, .... στέγες..... ναι! Αλλά μας λείπουν τα φτερά! :)) Καλημέρα!
Αχ βρε Νικο μου εσυ να γραφεις και να τραγουδας,
κι οι αλλοι ας γκρεμιζουν...
τα φιλια μου
Γειά σου Νικόλα, πολύ ωραίο το ποιήμα σου, μου θυμίζει την γειτονιά μου.
Κάθε μέρα "σκοτώνουν" κι ένα νεοκλασικό...ευτυχώς δεν μπορούν να πειράξουν τις αναμνήσεις μας.
Καλό μεσημέρι!
Τα παλιά νεοκλασικά
έχουν κρυμένο πόθο
να γεννηθεί μία αυγή
με την Ζωή στον κόρφο
Είναι οι τοίχοι ζωντανοί
ακούγονται τραγούδια,
γέλια, χαρούμενες φωνές
και κήποι με λουλούδια!
Σαν γείρεις και αφουγγραστείς
θα δείς δε λέω ψέμα...
είναι χτισμένα όλα αυτά
με της καρδιάς το αίμα!!
Σ' άλλες εποχές μας ταξίδεψες σήμερα...!! :))
Πολύ πολύ ωραίο!!
Καλό απόγευμα Νικόλα***
Φαραόνα, :)) :)) Καλό απόγευμα! :))
Μανιτάριους, δεν ξέρω για τις αναμνήσεις, την αισθητική μας όμως, την καθημερινότητα.... ναι. :)) Καλό απόγευμα να έχεις!
Μαργαρίτα! :)) :)) Τι ομορφιές είναι αυτές που έφερες;:)) Ευχαριστώ!! :))) Πολύ πολύ όμορφο! :))) Καλό απόγευμα!
Nικόλα.. θα σε πείραζε να προσθέσω αυτό σου το υπέροχο ποίημα στην τελευταία μου ανάρτηση?
Ελένη είναι τιμή μου! :))
Nικόλα.. έχεις βάλει παγιδούλα και δεν μπορώ να το αντιγράψω..:(:(
Ε΅λένη, συγνώμη... Την αφαίρεσα... τώρα μπορείς ! :))
χιχι.. έκανα κλοπή τώρα?? :):)
Νικόλα σευχαριστώ!! δική μου η τιμή..:)
:))
Δημοσίευση σχολίου