Μία φωτιά κοιμισμένη
δραπέτευσε από το μαξιλάρι μου
κι έγινε νυχτοπούλι.
Στην νύχτα μέσα
φωνάζει το όνομά σου.
Άγρυπνος στέκω
στο παράθυρο της μνήμης
που θα μπορούσαμε να είχαμε.
Αμίλητη στέκεις.
Το σώμα σου γραφή.
Για μια μόνο ξάστοχη ματιά σου
πόσες φορές να νιώσω
τον θάνατο;
Νικόλαος Παπανικολόπουλος
...................................................
Θάνατος είναι η φωτιά
που μήτε δάκρυα ερωδιών
μπορούν να την σβήσουν.
Τ' όνομά σου γεράκι στα αυτιά μου
τις νύχτες
που άξαφνα φτερουγά και ματώνει
τον ύπνο μου.
Σε φωνάζω δειλά
μα η νύχτα φορά μαντήλι μαύρο
στα μαλλιά και ζητά τη σιωπή μου.
Φοβάται κι εκείνη θαρρώ το ξημέρωμα..
Μαρία Νικολάου
19 σχόλια:
Νικόλα Καλημέραααα!!! :))))
Είναι πανέμορφη η δημιουργία σας..
Και το προηγούμενο, με την άλλη Μαρία.
Καλημέρα:)
μια βιαστική καλημέρα Νικόλα..
ελπίζω να είσαι καλά..
κόκκινος σήμερα ο ουρανός.. θα βρέξει χώμα λένε.. ας βρέξει ο,τι θέλει..
Καλημέρα κύριε ποιητά! Αξιόλογη η ένωση δυο δυνατών καλλιτεχνών όπως θεωρώ εγώ!
Καλησπέρα κι απο μενα Νίκο
Ευχαριστω που φιλοξενεις στη σελιδα σου στιχους μου
Ταιριαξαν πολυ τα δυο τους
Να σαι καλα και παντα γεματος ευαισθησιες :)
Ίσως ο καιρός να ετοιμάζεται
να βρέξει... πάντως εδώ βρεχει
ποίηση, ευαισθησία και ομορφιά..!!
Πολύ αρμονικά δεμένα!! :))
Την Καλησπέρα μου!! :))
Δεν είσ' εκεί
κι η ζωή μου μισή
Δεν είσ' εκεί
κι η ψυχή μου νεκρή
Μ' ένα σου βλέμμα
ανάστησέ με!
Τέλειο πάντρεμα! Μπράβο και στους δύο! :))
θα μπορουσε να ονομαστει "ΘΑΝΑΤΟΣ Η ΦΩΤΙΑ ΣΟΥ.."
Ε..; δεν θα ηταν καλυτερο απο το να μενει ατιτλο;:)
Τι να πω; Πάντα τα ίδια θα σου λέω
εφόσον και εσύ το ίδιο πανέμορφα γράφεις πάντα!!
Υπέροχο Νικόλα και Μαρία!!
Καλησπέρα! :)
Εξαιρετικό ντουέτο κάνετε οι δυό σας. Τραγουδάτε παιδιά, ακόμη
και το κλάμα σας το κάνετε εσεις τραγούδι.
Με την αγάπη μου
http://ligery.pblogs.gr
Καλησπέρα Νίκο...Εγώ θα σε ξανακαλέσω σε ένα μπλογκοπαίχνιδο, κι εσύ ας μην παίξεις...Έχει περισσότερη πλάκα από το προηγούμενο, πάντως...
Σας ευχαριστώ όλους, είναι χαρά μου κάθε φορά που συνεργάζομαι με την Μαρία! :)) Να είστε καλά, καλό απόγευμα να έχετε!
Καλο βραδυ poeta μου,οπως παντα πανεμορφες ενωσεις με την Μαρια Νικολαου
Τι καλύτερο από τη σιωπή;;;;
Καλό σας ξημέρωμα.
Βιαστικά αφήνω την πρώτη καλημέρα γοητευμένη
όμορφο ταίριασμα...:)
καλημέρα αέρινη, με το άκουσμα
των πουλιών στο παραθύρι μου...:)
αχ! αυτές οι φωτιές που δεν τελειώνουν...
αχ! αυτές οι ματιές που δεν παλιώνουν...
μέσα μας ζουν και κρυφοτρώνε
θλίψεις, τύψεις κι ενοχές...
κι οι αντοχές...αγιάζουν!...
---------
καλημέρα φευγαλέα...
οι συναντήσεις των ανθρώπων είναι μαγικές πάντα...
ιδιαίτερα δε εάν γεννούν τέτοιες δημιουργίες...
εδώ είμαι...
armatan
mane-tarious καλημέρα!!! Από τις πιο υπέροχες λέξεις, που μπορείς να ακούσεις το πρωί από έναν φίλο! :)) Ευχαριστώ! :))
Αύρα, χαίρομαι που σου αρέσανε.. Ήμουν τυχερός πολύ που με αυτές τις δυο υπέροχες ποιήτριες για λίγο μπόρεσα να βαδίσω.. :)) Καλή σου μέρα!
Ελένη, σε ευχαριστώ που νοιάζεσαι! :)) Ουρανός είναι, κι ότι θέλει ας κατεβάσει, που λέει κι ο Άσιμος στον Μπαγάσα... :)) Καλημέρα!
Rain, Νίκο με λένε.. το προτιμώ... Ναι, ήταν μεγάλη η χαρά μου της συμπόρευσης... :)) Μια όμορφη μέρα να έχεις! :))
Μαρία μου, την αγάπη μου και τον θαυμασμό μου! :)) Καλημέρα!!! :))
Νικολέτα, συνονόματη, σε ευχαριστώ και πάλι για το ουράνιο τόξο... Ας συννεφιάζει, ας βρέχει ο ουρανός, έχω το δώρο που μου χάρισε μια Μαργαρίτα του αγρού, μία μικρή νεράιδα, που γνωρίζει τη τέχνη την αλήθεια των παραμυθιών να φανερώνει, που τα μάτια γίναν πιο αδύνατα στο να την διακρίνουν! :)) Καλημέρα! :))
Ευαγγελία την έχει την δύναμη αυτή ένα βλέμμα, ναι! :)) Δεν είναι μαγικό;; :)) Καλή μέρα να έχεις!! :))
Μαρία, σε ευχαριστώ... Οι τίτλοι πάντα με δυσκολεύανε... Θα σου ζήταγα να γίνεις νονά των άτιτλών μου, αν δεν ήξερα πόσο λίγος είοναι ο χρόνος σου.. Αν όμως, ανέλπιστα, έλεγες ναι, η χαρά μου μεγάλη θα ήταν ! :)) Καλημέρα!
Λυγερή, τα τραγούδια των ανθρώπων αόρατα είναι, από τότε που η πνοή ακόμη δεν υπήρχε, ως τότε που ούτε τα ίχνη τους φανερώνουν πως υπήρξαν... Ίδιο τραγούδι, τόσες φωνές... Τόσο ταξίδεμα... Στον άνεμο, στο κύμα, στην γη... Στο άσπρο καύκαλο ενός σκύλου αγαπημένου και σε μια πέτρα που λάξευσε αδέξια ένας ερωτευμένος νεαρός... Γέλιο ή κλάμα, ίδιο είναι... το ίδιο πάντα τραγούδι... Δεν μπορούν να το ακούσουνε όμως όλοι, κι ας χτυπάει κι η καρδιά τους σε αυτόν τον σκοπό. Το να το τραγουδήσεις, εύκολο είναι... Να το ακούς όμως, θέλει τέχνη. Και συ, Λυγερή, την τέχνη αυτή, ανάσα σου την ντύθηκες! Σε ευχαριστώ! :)) Καλημέρα!
Αχ! Αρτάνη... Είμαι τόσο πνιγμένος αυτόν τον καιρό, από δουλειά, που σχεδόν μελαγχολώ! Δεν θέλω να υποσχεθώ και να αθετήσω... Θα δείξει... Είναι η δεύτερη φορά που μου το ζητάς, και ... δεν είναι πως δεν θέλω! Θα προσπαθήσω. :)) Καλή σου μέρα φίλη μου! :))
Φαραόνα, καλή μου Φαραόνα, είπαμε δεν είμαι ποιητής. Ένα τραγούδι που αντηχεί στο καύκαλο΄ενός σκύλου είμαι... Η Μαρία , ναι, και τούτη και η άλλη, ξεχωριστές κι οι δυο, ποιήτριες είναι! Ζούνε γι αυτό, ανάγκη περισσότερο από την αναπνοή νομίζω τους είναι. Σε μένα όχι. Σε αυτή ν λοιπόν, τα εύσημα, που και μένα παρασέρνει με τέτοιον ουρανό, να τολμήσω πτήση! Σε ευχαριστώ που πάντα βρίσκεις χρόνο να με σκέφτεσαι και να περνάς, σε αντίθεση με μένα, που μόνο το πρώτο προλαβαίνω πάντα... Θέμα χρόνου, και μόνο, μα κανέναν από τους φίλους μου δεν ξεχνώ... Συμπαθάτε με. :)) Καλημέρα!
Νότα, ναι... κι η σϊωπή έχει την δική της αξία, όταν έκφραση συμμετοχής γίνεται... Σε ευχαριστώ! :)) Καλημέρα! :))
Freedula η γραφή σου είναι πολύ όμορφη, στο ξαναλέω, και χαίρομε πολύ για την τιμή να με επισκεφτείς! :)) Ελπίζω να τα λέμε! :)) Καλημέρα! :))
Γωγώ μου, όμορφη η καλημέρα σου, αύρα γλυκιά κουβαλάει, γεμάτη αγάπη! Σε ευχαριστώ! :)) ( μμμ!! Μυρωδιά καφέ είναι αυτή! ;; :)) :)) )
Μαρία, πως θα μπορούσαμε δίχως τις φωτιές! :)) :)) Οι άνθρωποι, πάντα ένα ήταν... Όταν έστω κι ελάχιστοι ανάμεσα στο πλήθος της διαίρεσής τους ανταμώνουν, ναι, το φως δυνατότερο. Μαγική η λάμψη που γεννάτε σαν οι ψυχές αντικρύζουν η μια την άλλη!... :)) Την αγάπη μου και την εκτίμησή μου! :)) Καλημέρα!
Ο συνδιασμός μαγευτικός.. πάντα!!!
L.N.E
Δημοσίευση σχολίου