Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

4/6/12

Μέλι (Νικόλας Παπανικολόπουλος κ Miafora kienankairo)

Είμαι ένα μικρό λουλούδι, οι ρίζες μου κατοικούν στον άνεμο... σε κοιτώ με μάτια ορθάνοιχτα και σου φωνάζω: μυρισέ με..

...μυρωδιες ουρανιων τοξων στον αερα..κοιτα γεμισε ο ουρανος σου 8αλασσα.

είναι οι πεθυμιές πνιγμένων, πόθοι καταργημένοι από του θάνατου το ξυράφι... Κύμματα ολάκερα, αμέτρητο βάθος κι ορίζοντας ως του κόσμου το τέρμα... Όμως εσύ μη φοβηθείς.. μη
κοιτάξεις πέρα από όσα σου ανήκουνε.. εκείνα που αγάπησες δε μπορεί κανείς να στα πάρει..

περα απ΄τα συμπαντα η σιωπη μου ακουγεται...περα απο το απειρο η λατρεια μου για σενα..το Εσυ που κολυμπαει στο αιμα μου..το Εμεις μεσα απο την πρωτη Ανατολη γινεται φως φωτια χρωμα και με τυλιγει..

Είμαι ένα μικρό λουλούδι, όταν με κοιτάζεις.. κι όταν ονειρεύομαι πως με κοιτάζεις.. Ριζωμένο στην απελπισία που τρέφει ο έρωτας. Είσαι η φωτιά στα μάγουλά μου, κι η ζωή μέσα μου.. Ο θάνατός μου είσαι όταν λείπεις... μα επειδή θέλω να σε δω πάλι αντέχω... Αγαπησέ με, κραυγάζει η σιωπή μου... Η αιώνια θάλασσα των ψυχών, σωπαίνει στο πόνο της πνοής μου... στο όνομά σου... Κι η νύχτα ξεχνά να σβήσει τα άστρα της... στα μαλλιά.. στα βλέφαρά σου από κάτω... στη καρδιά μου..

8α8ελα να σκοτωνα την αποσταση. .-.αλη8εια ποιο δικαστηριο σε δικαζει για εναν τετοιο φονο?8α8ελα ποσο τρομακτικο ακουγεται να 8ες να 8ες να 8ες...- 8α8ελα να σκοτωνα την αποσταση να απλωσω τα χερια να αγγιξω πορο πορο το λατρεμενο σου προσωπο ... Να αποτυπω8ει στις παλαμες μου να παρω τη μορφη σου...να περασω τα ακροδαχτυλα μου σε κα8ε ενα πορο της μορφης σου...Να αγγιζομαι κ να ανασαινεις πανω μου ...

Να είσαι και να μην είσαι... πόσο παράξενο! Να ζεις και να μη ζεις... Τα ακροδαχτυλά μου πληγές ονείρων.. αιμοραγούν εσένα... αιμοραγούν εμένα... ζωγραφίζω από σένα και μένα καινούργια όνειρα, να δραπετεύω πρωτού σβηστώ μεσα στις φλεβες σου

ειμαι αιμα κ οξυγονο ..σε περιεχω..ειναι φορες που νιω8ω να φουσκωνεις μεσα μου να ξεχυλιζεις απο το Ειναι μου κ ειναι φορες που ο πονος με ξυπναει απο το ονειρο κ το ηλιοβασιλεμα τρυπαει το βλεμμα μου..8ανασιμα γερνει ο ηλιος στην απουσια σου...

Είναι φορές που γίνομαι λουλούδι.. κι άλλες που γίνομαι πτηνό.. ή μικρό χρυσόψαρο, στη σκιά ενός νούφαρου... μα είναι φορές, που φωτιά γίνομαι όλος, κι έπειτα σκοτάδι ως να σκέπασε τέφρα το φως.. και δεν είμαι τίποτα, όταν, δε νιώθω την αγάπη σου - καθόλου.

περα απο το απειρο ... 8υμασαι? Υπερ-αν8ρωπινα μεσα σε ολες τις διαστασεις Εμεις.. πυγολαμιδα η ψυχη σου μεσα μου...σπερμα του συμπαντος η αγαπη μας και οι σιωπες μας παρουσια...

Σκοτάδι στη σκιά σου ας είμαι, να σ αγαπώ με τη σιωπή.. άμμος στο βυθό της θάλασσας που θα βρέξεις τα πόδια σου.. ή μόνο ένας ήχος, από το θρόισμα του του ενδυματός σου..

ωκεανε μου...φουρτουνασμενη 8αλασσα χυνομουν μεσα σου... γαληνιε ουρανε μου...γεμιζα με ιπποκαμπους τα καταλευκα συννεφα σου... κ το μαγικο 8αλασσοδεντρο μου που στα κλαδια του καμαρωναν εντελβαις κ ουρανια τοξα χαιδευε το απεραντο σου... μεταμορφωνοσουν σε μαγικο δασος .. εφτιαχνες ξεφωτα με 8εικες μουσικες ... Ανατολη του ειναι μου... να σου φερω δωρο στα ποδια σου τον κοσμο ολο...να πιω στιγμες σου να ξεδιψασω τον πο8ο της ψυχης...

Πως χώρεσαν όλα σε ένα δάκρυ... Το τόξο του ουρανού... το φως από το πρόσωπό σου, η χαρά κι η λύπη... εγώ κι εσύ... Σμίξιμο τελευταίο και παντοτινό.... πέρα από ζωή και θάνατο.. πέρα από τα δεσμά του χρόνου.. σμίξιμο αγάπης υπέρμαχης και παντοτινής.. Κι αν δεν με αγαπάς αρκετά πια.. αγαπώ και για τους δυο μας..

σε αγαπΑΩ φωναζες κ ολη η αλφαβητος εστηνε χορους μεσα στη λεξη σου... μα με αγαπας ακουω ακομη τις σιωπες σου...Υπερ-αν8ρωπινη λατρεια μου.. νιω8εις τα παντα μου κ σε εχω μεσα μου κ ζω μεσα σου κ δεν ξερω πια αν μου λειπεις μα ξερω πως αγκαλιαζω το απειρο στη σκεψη σου...Εαυτε μου...

Έγινα οι λέξεις σου..πίστεψα.. αφέθηκα... να ταξιδεύω και να είμαι.. στην αγάπη σου.

τα λογια σου οξυγονο στις αρτηριες μου, λαδι στη μηχανη της ζωης μου, ανασα στα πνευμονια μου, τα θελω μου γινονται μπορω μου, ετσι απλα επειδη σ΄αγαπάω!!!

Ότι θελήσεις γίνομαι... ότι ζητήσεις είμαι... αρκεί να είσαι δώ, να με πιστεύεις, να μ αγαπάς, και να το νιώθω.

Να σου χαρισω τον κοσμο ολο μεσα απο τη μητρα μου να φερω στα ποδια σου ολο το συμπαν μεσα απο την ψυχη μου...Ζω μονο επειδη με αγαπας!!

Νικόλας Παπανικολόπουλος κ Miafora kienankairo (συν+γραφή)

Δεν υπάρχουν σχόλια: