Πέτρα η ματιά - φεγγάρι παγωμένο
ολισθαίνει - θάλασσα η καρδιά
βουλιάζεις μέσα μου - με παρασέρνεις
στο βυθό σου...
να πνιγώ στο στόμα σου,
να ταφώ στο κορμί σου,
το θρήνο να σκεπάσω
με τα μαλλιά σου...
Στο ξημέρωμα της αυγής,
να είμαι ένα ακόμα ξεχασμένο φιλί
στα χνάρια ξυπόλητων βημάτων
στην άμμο...
Και φυλακές μου, τα κύμματα...
Κι αν δε με δεις, θα με νιώσεις.
Όταν με γυμνές πατούσες
περπατήσεις στα ονειρά μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου