Τα λόγια μου χωρίς σκοπό κυλάνε,
κατρακυλάνε σε λάκο σκοτεινό.
Φίδια που με ζώνουν, με πονάνε,
κάθε λέξη φαρμάκι τρομερό.
Τα λόγια μου με ταξιδεύουν πάντα
στον κάτω κόσμο, τον κόσμο των νεκρών.
Τα μυστικά μού λένε που τούς λένε
ψυχές μαύρες ξεχασμένες στον καιρό.
Τα λόγια μου όσο κιαν θέλω δεν σωπαίνουν.
Δεν αγαπάνε να παίζουνε κρυφτό.
Μέσα απ τό αίμα μου στο όλο ταξιδεύουν
με κάνουν διάφανο σε κάθε τι κακό.
Δεν έχω τρόπο να δαμάσω τη φωνή τους,
είναι μαχαίρια κοφτερά και θα κοπώ.
Είναι πτηνά, παντού πέταξα μαζί τους,
αστέρια είναι σε δάκρυ θλιβερό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου