Ωραία όλοι που είμαστε μαζί
μία παρέα, μες το κρασί και την χαρά.
Τα χείλη έχουνε ανάψει τα αστέρια
κι είν΄ο χορός μια υπέροχη φωτιά.
Μπλέκονται οι ώμοι και τα χέρια
την γη βροντούν τα πόδια δυνατά.
Οι πεθαμένοι με σπονδές μεθούν, γελάνε
κι έχει κι ο Χάρος αρπάξει τον ζουρνά.
Ξεχάστηκε με το μεθύσι το φεγγάρι
κόκκινο, απ΄έρωτα θαμπό να μας κοιτά.
Οι άγγελοι κρεμάσαν τα φτερά τους
δεν θέλουν να ξανανέβουνε ψηλά.
Είν΄ο χορός μας της αγάπης ρόδο
που όμορφα καψαλίζει την καρδιά.
Είναι η παρέα μας ένα μεγάλο δώρο
φίλος ο Χάρος και μας αγαπά.
Την τύχη μου μαζί σας φίλοι νά΄μαι
πως θα μπορούσα ποτέ να αρνηθώ.
Όταν τα ξύλινα του κόσμου πόδια σπάνε
από τους ώμους σας κρατιέμαι να σταθώ.
Τα πόδια λόγια πιάνουν στον αγέρα
και το κρασί έχει το χρώμα της καρδιάς.
Είναι η ψυχή σας άσπρα περιστέρια
είναι η ψυχή μου τα άσπρα σας φτερά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου