Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

12/1/08

Ένα κερί.

Είναι η ώρα περασμένες μία,

το φεγγάρι και ο ήλιος μακρυά.

Μέσα μου έχω ατέλειωτη πορεία

και τ΄αστέρια από σένα πιο κοντά.


Σ΄ένα γράμμα την καρδιά μου θα διπλώσω

κομματάκια να την ρίξω στην φωτιά.

Στα βαθιά μες το ποτό θα ναυαγήσω

μ΄ένα μπουκάλι θα σου στείλω τα κλειδιά.


Όσο μακρυά κι αν πας ψυχή μου,

όσο μακρυά κι αν φύγω εγώ,

θά΄σαι πάντα η ζωή μες την ζωή μου

θά΄μαι πάντα ο άλλος σου εαυτός.


Την νύχτα αυτή, όλα τα άστρα θα τα σβήσω

σαν τσιγάρο που δεν είδα προκοπή.

Ένα κερί αναμένο θα αφήσω,

θά χει λιώσει και αυτό ως το πρωί.

1 σχόλιο:

fotini είπε...

η φλογα του κεριου
δυναμη έχει να φωτισει
να δειξει δρομους
και να δημιουργησει φιλους-σκιες
για όσο τους χρειαζομαστε..
ώσπου να φεξει..