Παίζοντας με την σκιά

Θα βάλω για δέρμα μια καρδιά ξεχασμένη
γιατί πάντα συγκινεί ο πόνος της αγάπης.
Θα βάλω για πρόσωπο ένα λούτρινο κουκλάκι
γιατί είναι ψεύτικο αν και χαμογελαστό.
Τα χέρια μου θα ντύσω με τα μαλλιά σου
γιατί τα χάδια ναρκώνουν το μυαλό.
Θα είμαι σαν ατημέλητη κουφάλα
δέντρου που κρύβει στα σπλάχνα θησαυρό.

Θα πιω κάθε σου γέλιο, κάθε δάκρυ
προσπαθώντας να εξηγήσω το μυστικό.
Το σώμα σου θάλασσα κι η αγκαλιά σου λιμάνι
μα εγώ πλοίο είμαι πειρατικό.
Θάλασσα κι άστρα, του κόσμου ο πόθος
κρασάκι κόκκινο που όλο θα το πιω.
Κι όταν με το αίμα γίνω αίμα σου, θα φύγω.
Όταν με το φως σου ήλιος σου γίνω, θα φύγω.
Της νύχτας σου θα κλέψω το σκοτάδι , γυμνή να μείνεις.

Κι ας ματώσω - να νιώσω πως είναι το αίμα ζεστό.
Κι ας καώ - τόσο φως δεν το αντέχω.
Κι ας κρυώνω - τάφος που μέσα του σ΄έθαψα.