Η φωνή χαμένων φίλων σου θα γίνω
κύμα που στα πόδια σου μπροστά σβήνει στην άμμο.
Στον πρωινό καφέ πικρό τσιγάρο σου
μετά τον έρωτα η απουσία πλάι σου.
Μπρος στον καθρέφτη σου παράθυρο της νύχτας,
στ΄ακροδάχτυλα το παγωμένο τζάμι της σκέψης σου.
Στα βλέφαρα, φως εικόνων που μας ξέχασες,
στην ψυχή σου το γιατί και το αψέντι σου.
Ένα τραγούδι, που ποτέ σου δεν αγάπησες
μία σελίδα άσπρη, που θύμωσες και χάλασες.
Όπως μας σκόρπισες κι εγώ θα σε σκορπίσω,
ψίχουλα αγάπης που τα ξέχασες στην τσέπη σου.
κύμα που στα πόδια σου μπροστά σβήνει στην άμμο.
Στον πρωινό καφέ πικρό τσιγάρο σου
μετά τον έρωτα η απουσία πλάι σου.
Μπρος στον καθρέφτη σου παράθυρο της νύχτας,
στ΄ακροδάχτυλα το παγωμένο τζάμι της σκέψης σου.
Στα βλέφαρα, φως εικόνων που μας ξέχασες,
στην ψυχή σου το γιατί και το αψέντι σου.
Ένα τραγούδι, που ποτέ σου δεν αγάπησες
μία σελίδα άσπρη, που θύμωσες και χάλασες.
Όπως μας σκόρπισες κι εγώ θα σε σκορπίσω,
ψίχουλα αγάπης που τα ξέχασες στην τσέπη σου.
2 σχόλια:
έχεις ένα έμφυτο δημιουργικό ταλέντο, και φαίνεται σε κάθε σου στίχο... πολύ χαίρομαι που σε ανακάλυψα εδώ και θα επανέλθω γιατί μου δίνεις πολύ έμπνευση.. σ' ευχαριστώ για το πολύ όμορφο στιχοσχόλιλό σου στο μπλογκ μου...
:)) Σε ευχαριστώ για το περασμά σου!
Δημοσίευση σχολίου