12/1/08
Πόσο ακόμα..
Πόσο μακρύτερα να φτάσει
ο πόνος,
πόσο να αντέξω ακόμα
να θυμάμαι.
Καράβι στον βυθό
γλίστρησα
και παραμέρισαν τα τάρταρα
να μην μ αγγίξουν.
Μαύρη φωτιά
η ρότα μου
με έφερε στην άκρη
της γης.
Και πως να γκρεμιστώ
και πως να μην,
που σε όλη την γη
τίποτα
σαν τα μάτια σου
δεν βρήκα
φωτιά να βάλει
να με κάψει.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
Ουρανός και θάλασσα.
Που ανήκει το γαλάζιο;
Προς τα που να ταξιδέψω;
Στεριά να βρω για λίγο.
Σε λίμνη με νούφαρα να βρεθώ.
Προστατευμένη από το βοριά.
Μικρή η βαρκούλα.
Κουράστηκα να κάνω κουπί.
Θα βουτήξω.
Κι ας μη ξέρω το βυθό.
Μαζί να κολυμπήσουμε.
Θα σκαρφαλώσω.
Κι ας φοβάμαι το ύψος.
Κι ας ζαλίζομαι.
Σε σένα θα έρθω.
Θα πετάξω.
Μόνο το χέρι να μου κρατάς.
Στ’ ορκίζομαι.
Θα τα καταφέρω.
L.N.E
:)) Μα είσαι τόσο καλή! :)) Θα κάνεις τόσα πολλά μόνο για έρθεις σε μένα!;;
:)) Είσαι σπάνια φίλη, και σε ευχαριστώ! :))
Εσύ είσαι Φίλος αν και θα το έλεγα αλλιώς, Άνθρωπος είσαι Νικόλα μου και το Α.. κεφαλαίο όπως βλέπεις.
Τιμή μου να επικοινωνώ μαζί σου.. και όχι από τύπους ή υποχρέωση, μακριά από μένα.. από καρδιάς στο λέω..
Με πολύ αγάπη.. με ότι εσύ επιθυμείς για τη συνέχεια της ημέρας και της νύχτας σου..
Τα φιλιά μου και μια ακόμα γλυκιά αγκαλίτσα!
L.N.E
Νιώθω πάντα άβολα μπρος τα καλά λόγια. Νιώθω, πως η εικόνα που έχεις σχηματίσει για μένα με ξεπερνά, αυτό μου δημιουργεί ντροπή και κάποιο, ακαθόριστο φόβο, ίσως αυτόν της σύγκρισης με την εικόνα. Αν όλα είναι τόσο ιδανικά όσο λες, γιατί πάντα νιώθω λίγος;
Ίσως επειδή, ότι κι αν λες για μένα, δεν είμαι διαφορετικός ούτε εγώ , ούτε κανείς μας, μόνο ίσως λίγο πιο τυχεροί ως προς το ότι είχαμε την ευκαιρία να αγαπηθούμε και να μάθουμε να αγαπάμε, να βρούμε κάποιες σταθερές αξίες να πατήσουμε, και να συνειδητοποιήσουμε πως εμείς και το όλο είμαστε το ίδιο. Ευκαιρία που άλλοι δεν είχανε. Δεν υπάρχουνε κακοί άνθρωποι, μόνο άρρωστοι, παραπλανημένοι. Κι αν αυτοί υποφέρουν από την αρρώστια, υποφέρω και γω.
Από την άλλη, όσο κι αν κοκκινίζω από ντροπή, πως να αρνηθώ, πως μου χάρισες μια Υπέροχη Καλημέρα; Βάλσαμο η αγάπη σου, παρηγοριά μεγάλη. Σε ευχαριστώ! :)))
..γι΄αυτό και μόνο αξίζει να σε αγαπάω.. να είναι που κοκκινίζεις ακόμα.. ξέρεις.. και σε αυτό μοιάζουμε Νικόλα μου..
Την καλημέρα μου!
L.N.E
τι υπεροχος υμνος σε ενα ζευγαρι ματια που σε εκαψαν...!
Δημοσίευση σχολίου