Στο θόρυβο του πλήθους θα αφεθώ,
στην απόλυτη μοναξιά.
Ένα γράμμα ζεστό να σου γράψω
χάδι σα να ήσουνα εδώ.
Στις λεοφόρους της νοτισμένης μέρας
με κόκαλα να τρέμουν από το κρύο,
θα σταθώ, κι ας γυρίζει η γη,
μ΄ένα γράμμα αίμα για σένα.
Δεν θα είμαι κοντά σου σα το διαβάζεις.
Τα τσακισμένα κόκαλα δεν θα έχουν ψυχή.
Όλη στα χέρια σου, όση είχα, παραδίδω,
στο τελευταίο μου για σένα το φιλί.
Στους δρόμους που περπάτησα μην έρθεις.
Τα βηματά μου σβηστήκαν , θα χαθείς.
Μη θες πάντα το γιατί να το κατέχεις.
Μόνο μακρυά μου, μπορούσες να σωθείς.
Για σένανε θα γίνω ένα αστέρι
σ΄ένα χαρτί, να το διπλώνεις στην καρδιά,
λίγα λόγια μα πολλές αλήθειες
στάχτη να κάνουνε την μοναξιά!
2 σχόλια:
"Θα μπορούσα να σου δώσω
λίγη απ’ τη θλίψη μου
είναι ξανθιά, είναι λεπτή και έχει όμορφα μάτια.
Την κρατώ ζεστή, κάτω απ’ το μαξιλάρι
μέχρι που βαραίνουν οι ώμοι τα βράδια.
Θα μπορούσα να σου δώσω αρκετή απ’ τη θλίψη μου,
μα φοβάμαι
μη δεθείς κι εσύ μαζί της."
Καλησπέρα Νικόλα μου.. σε πρώτη ευκαιρία περιμένω μέιλ σου με στίχους, σκέψεις ότι θέλεις εσύ.. θα προσπαθήσω τα μέγιστα να κάνω, να πρέπουν στη γραφή σου.. τα υπόλοιπα με το ηλεκρονικό ταχυδρομείο..
φιλιά και αγκαλίτσα!
L.N.E
...Θα προετοιμάσω ένα πλάνο, και θα στο στείλω, αλλά θα ήθελα κι εσύ να κάνεις το ίδιο... :))
Ανυπομονώ! :))
Δημοσίευση σχολίου