Ο άνεμος είχε απαλύνει. Το μαστίγιό του δεμένο πια στην ζώνη, Ιππότης αληθινός, γλυκά στράγγιζε την αλμύρα από το μάγουλό της. Τα μαγουλά της πυρωμένα, σα να την είχανε χαστουκίσει. Σίγουρα είχε πυρετό, γιατί τα χείλη ήταν ξερά και κατακόκκινα. Στεκότανε πάνω στην πεζογέφυρα. Από εκεί ψηλά, όλο τον κόσμο αν ήθελε έβλεπε. Μα εκείνης τα μάτια, θαμπά ακόμα, τίποτα από όλα αυτά δεν κοιτούσε.
Ήταν ένα μικροσκοπικό κοριτσάκι, σαν τα κοριτσάκια των παραμυθιών, όπως ένιωθε. Και τώρα είχε συναντήσει ως άλλη κοκκινοσκουφίτσα τον δικό της κακό Λύκο. Το πρόβλημα είναι πως κανείς δεν πίστευε στον κακό Λύκο πια. Κι όταν προσπάθησε να μιλήσει, της απαγορεύσανε να πει οτιδήποτε σε οποιοδήποτε άλλον. Την είπανε ψεύτρα, ανήθικη, κακομαθημένη. Ο πατέρας της την πήρε παράμερα... της μίλησε για ένα κακό όνειρο, για κάτι που δεν έγινε ποτέ.Που αν δεν το έλεγε, θα παράμενε ένα κακό όνειρο που πέρασε, μα αν μιλούσε περισσότερο, το κακό όνειρο θα γινότανε εφιάλτης. Όλοι θα ήξεραν , κι αυτό θα τους στοίχιζε την ήρεμη ζωή, θα τους κηλίδωνε με ντροπή. " Ακόμα κι έτσι να ήταν", της είπε στο τέλος, "που δεν είναι, τι νομίζεις πως θα γινότανε; Θα έπρεπε να το αποδείξουμε".
Ποτέ δεν είχε νιώσει τόσο μόνη, τόσo απροστάτευτη. Εκείνη ήξερε... Κι όταν τον ξανασυναντούσε δεν θα το άντεχε με τίποτα. Έτρεμε το μικρό κορμάκι της, από τρόμο.
Οι εφημερίδες γράψανε για ένα κοριτσάκι, που γλίστρησε παίζοντας από την γέφυρα. Ήτανε μόλις δώδεκα χρονών. Εκείνη την Κυριακή, είχε ως συνήθως φύγει από το σπίτι της για να πάει στο κατηχητικό. Ο παπά-Κώστας, σεβάσμιος άνθρωπος, πάντα γλυκόλογος και θεοσεβούμενος, ήταν ο τελευταίος που την είδε πριν γυρίσει στο σπίτι.. Και διαβεβαίωσε πως όλα ήτανε καλά. Οι γονείς, τίποτα δεν γνωρίζανε, κι έτσι ήταν σε όλους φανερό, πως πρόκειται για ατύχημα.
Στην κηδεία, οι γονείς θέλανε να καλέσουνε άλλον παπά. Οι γείτονες αντιδράσανε. "Άλλο παπά από τον Παπά Κώστα! ; ...ντροπή! Τον είχε και κατηχητή, το πουλάκι μου!", είπε η πιο ανακατώστρα από αυτές. Όμως άλλος παπάς δεν ερχότανε... η περιοχή αυτή ανήκε του παπά Κώστα. Δεν ήτανε και ώρα ετούτη για περισσότερα...
Το μικρό φέρετρο, μπήκε στο ναό το πρωί. Την ώρα που το περνάγανε από την πόρτα, σα να βάρυνε απότομα, κι ο ένας από τους τέσσερις που το μεταφέρανε λίγο έλειψε να χάσει την ισορροπία του. Προφανώς τον δυσκόλεψε το σκαλοπάτι. Γιατί στην συνέχεια τους φάνηκε πολύ ελαφρύ. Ένα φτερούγισμα έσκισε την ησυχία του ναού... Ένας μικρός σπουργίτης, που τρόμαξε από τον κόσμο και το έσκασε από το ανοιχτό παράθυρο. "Αλίμονό μας,αν τα πουλιά βρίσκουν και μπαίνουνε μέσα", σκέφτηκε ο καντηλανάφτης.
Ο μικρός σπουργίτης, συνέχισε να πετάει, μέχρι που χάθηκε στο φως.
52 σχόλια:
Λοιπον. τωρα σοβαρα Νικολα μου.
εγω δεν μπορω να διαβασω στεναχωρα πραγματα. δεν με βλεπεις την ποσταρω στο μπλογκ μου? παραμυθακια. και γιατι παρακαλω? γιατι αυτα τραβαει αυτο τον καιρο η διαθεση μου. Παραμυθια.
υπεροχη πενα! δεν ξερω αν εισαι συγγραφεας, θα μπορουσες.
πολυ καλη γραφη, αλλωστε θα στο εχουν πει πολλοι. αλλα Καρυωτακικα ρε παιδι μου. θελω ναρχομαι, αλλα ψυχοπλακωνομαι. καφε ασε θα φτιαχνω απο κει και αν θελεις ερχεσαι εσυ. οκ?
Μπορείς να βαρύνεις ίσως τα φτερά των αγγέλων μα την ψυχή τους ποτε. Πάντα θα βρίσκει τρόπο να πετά, μακρυά από τους εκπτωτους με σάπια χέρια που πάνε να τους αγγίξουν. Μα θα'θελα αυτά τα χέρια να κοβονται..
Κι εγώ τώρα κάθομαι εδώ και σκέφτομαι ποιος πείραξε το παιδί...Όμως εγώ δεν ψυχοπλακώνομαι, αντίθετα, σχεδιάζω την τέλεια εκδίκηση, πέραν του οτι οργανώνω και πλάνα διαφυγής...Πάντα πηγαίνω ένα βήμα πιο πέρα...Θυμάσαι το έργο "έβδομη σφραγίδα"; Αυτό μου θύμισες με το σπουργίτι που φτερουγίζει μακριά...
Την καλησπέρα μου Νίκο. Πάντα υπέροχος.
ανατρίχιασα... τέλειο... Πάντα και για όλους υπάρχει ο κακός λύκος αναξάρτητα την ηλικία μας... καλό βράδυ....
έρχομαι δειλά..δειλά..
να ανταποδώσω την επίσκεψη..όχι απο ευγένεια..απο επιθυμία..
κ πέφτω πάνω σε μια θάλασσα, που η ομορρφιά της πληγώνει..
κ σε ένα κείμενο σκέτη λεπίδα..
Υπεροχο, λιτό, αληθινό, όπως η ζωή..
Μα πιο σκληρά τα παραμύθια..
Καλο σου βράδυ..θα ξανάρθω..
Ιωάννα..
Στην καρδιά ενός σπουργιτιού, η καρδιά ενός παιδιού..
στα φτερά ενός σπουργιτιού τα φτερά της φαντασίας..
στο φέρετρο ο πόνος..
στο φως, η ελπίδα..
Στα χέρια σου.. η τέχνη της γραφής Νικόλα μου!
Άλλη μία σου δημιουργία,
που πονά μα καθηλώνει
Καλό ξημέρωμα!με αγάπη..
L.N.E
Ανέμου σκορπίσματα, με σκόρπισες ξανά.
Έχω ανάρτηση και για σένα σήμερα εγώ.
Είσαι στους εκλεκτούς.
Την καληνύχτα μου
Στα παιδικα παραμυθια,η σεξουαλικη κακοποιηση εχει ενα συγκεκριμενο προσωπο αυτο του "κακου λυκου" με το μεγαλο στομα που ηθελε να καταβροχθησει την κοκκινοσκουφιτσα Κι ομως, στην πραγματικοτητα ο θυτης δεν εχει τοσο ευδιακριτα χαρακτηριστικα,συνηθως ειναι ατομο του οικογενειακου, φιλικου η κοινωνικου περιβαλλοντος του θυματος, που διατηρει επαφη και σχεσεις εξουσιας μαζι του, ωστε να εξασφαλισει την σιωπη του. Φρασεις οπως "ο θειος σε αγαπαει δεν θα σου κανει κακο" "μην πεις τιποτα σε κανεναν αυτο θα ειναι το μικρο μας μυστικο""υποπτα χαδια απο καποιον φιλο"συνθετουν μια σκληρη για τα παιδια πραγματικοτητα.Σε αυτη την τρυφερη ηλικια τα παιδια δεν μπορουν να αντιδρασουν, νιωθουν φοβο και ενοχες οτι,αν μιλησουν,καποιος θα τους τιμωρησει και μοιραια υπομενουν την κατασταση που καταστρεφειτον ψυχικο τους κοσμο και τα στιγματιζει για την υπολοιπη ζωη τους.Στην δικη σου ιστορια το μικρο κοριτσακι ενιωσε μονο και αποφασισε να φυγει, να πεταξει μακρια απο την δυστυχια...
Υπεροχο Νικολα να ακουστει οσο ειναι δυνατον.Καλο Βραδυ απο mariaeyes
"Η μνήμη σου μέσα μου είναι μόνον
ένας ανάλαφρος θόρυβος από ποδήλατα
που ήσυχα πηγαίνουν εκεί όπου
το ύψος του απομεσήμερου κατηφορίζει
στο πιο φλογερό σούρουπο
ανάμεσα σε κιγκλιδώματα και σπίτια
και κατωφέρειες γεμάτες στεναγμούς
από παράθυρα ξανανοιγμένα στο καλοκαίρι.
Του εαυτού μου επιμένει μόνον
ένα μακρινό κλάμα από τρένα,
ψυχών που απομακρύνονται."
Bιττοριο Σερενι.
Δεν ξερω αν το κρατας μυστικο αλλα
ειμαι σιγουρη οτι αν το θελησεις
θα γραψεις ενα απο τα πιο δυνατα
βιβλια.Ουδεμια σχεση με ανεμοσκορπισματα.Αυτος ο τιτλος κι
αν ειναι παραπλανητικος..τ`αερικα ομως δεν γελιουνται.
Καλο Ξημερωμα.Την αγαπη μου.:))
.AERIKO.
Κι εκεί πανάλαφρη πετάς,
χάνεσαι μες στο βράδυ.
καλημερα
παραμυθιιιιιιιιι
παραμυθιιιιιιιιιιι πλς πριν το μεγαλο σεισμο που θα μας πληξει και εδω στην πελοποννησο
Ομορφα εγραψες ασχετα αν το διήγημα ήταν μελαγχολικο..
(το μπλοκ σου πολυ ωραιο κι φωτεινο)
Καλημερα να εχεις
Αλίκη, σε ευχαριστώ που πέρασες , έστω κι αν ψυχοπλακώνεσαι! :)) Μόλις γράψω το παραμύθι ( ελπίζω πριν τον μεγάλο σεισμό), θα είσαι η πρώτη που θα το μάθει. :)))
Μια καλημέρα, λαμπερή και κίτρινη, σα το πιο χαρούμενο χαμομηλάκι!
rain ... Υπάρχει ένας φαύλος κύκλος, συνήθως ο θύτης είναι πρώην θύμα, παιδί που στην ψυχή του κουβάλησε την σϊωπή για μεγάλο καιρό... Και γω θα ήθελα να κόβονται αυτά τα χέρια, μα πιο πολύ, να μην είχαν υπάρξει ποτέ.. Οι μικρές αδύναμες φωνούλες , όποτε και για όποιο λόγο κι αν ζητάνε βοήθεια, να παίρνουνε απάντηση σωστή. Η αναλγησία και τα κατά συνθήκη ψεύδη, είναι ο πιο μεγάλος αχινός στις ψυχές των παιδιών, των όποιων παιδιών, είτε είναι δύο, είτε δώδεκα, είτε τριάντα χρονών... Κι ο φόβος κι η ανοχή του, η καλύτερη κουρτίνα για να μη γίνονται τα εγκλήματα σε κοινή θέα...
Την καλημέρα μου!
Artanis σε ευχαριστώ για το πέρασμά σου... πλάνα διαφυγής... μου αρέσει αυτό. Δεν θυμάμαι την έβδομη σφραγίδα, ίσως και να την έχω δει.. Θυμάμαι όμως, πως για τους αρχαίους Έλληνες τα σπουργίτια ήτανε ψυχοπομποί. Μια καλημέρα να έχεις! :))
Κώστα, χαρά μου που είσαι εδώ! Σε ευχαριστώ για τα ζεστά λόγια σου. Να έχεις μια καλή μέρα ! :))
Sophie's eyes Οι κακοί λύκοι δε γεννιούνται κακοί. Φαντάσου τον Χίτλερ μωρό. Θα έπρεπε να τον σκοτώσουμε τότε για να προλάβουμε τον β παγκόσμιο, ή ο β παγκόσμιος ήταν λόγο συνθηκών δεδομένος;Οι συνθήκες νομίζω διαμορφώνουν τους ανθρώπους. Κι ευτυχώς, στο βαθμό που μαθαίνουμε να χειριζόμαστε την σκέψη με τρόπο που να αφουγκραζόμαστε την καρδιά, στον βαθμό που αναπτύσουμε συνείδηση, οι άνθρωποι μπορούν να αναστρέψουν τις συνθήκες.Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
Την καλημέρα μου! :))
Ιωάννα.. σε ευχαριστώ που είσαι εδώ, συμμέτοχος! "Πιο σκληρά τα παραμύθια"... Μήπως και τα παραμύθια για τη ζωή δεν μιλάνε; Θα χαρώ να σε ξαναδώ! Μια όμορφη μέρα να έχεις, γεμάτη ήλιο! :))
Ελένη μου, καλημέρα!!! "..Στο φως η ελπίδα.." Αυτό κρατάω πιο πολύ από όλα! Την αγάπη μου! :))
Νοτα σε ευχαριστώ που με βάζεις στους εκλεκτούς σου! Σε ευχαριστώ και για την ανάρτησή σου! Νομίζω όμως πως ανεβάζεις πολύ ψηλά τον πήχη, και δεν τον φτάνω! :))
Την αγάπη μου, και σε ευχαριστώ και πάλι!! Μια καλή μέρα να έχεις! :))
mariaeyes μου αρέσει η ανάλυση που έκανες, των όχι και τόσο ιδιότυπων περιπτώσεων.
Σε ευχαριστώ που είσαι εδώ, και μοιράζεσαι! Αν θες γράψε την σελίδα σου. Την καλημέρα μου! :))
Αερικό μου καλημέρα!! Χαρά μου μεγάλη που είσαι εδώ, δώρα φέρνοντας! :)) Με τιμάς με τα λόγια σου. Μα και με τρομάζεις, γιατί νιώθω πως πιστεύεις ότι μπορώ να δώσω πιο πολλά από όσα μπορώ... Αρχικός σκοπός του μπλογκ, ήταν και είναι το μοίρασμα, συναισθημάτων και σκέψεων... Ο προβληματισμός. Χωρίς εσάς απέναντί μου, δίχως τη συμμετοχή σας και τις εγγραφές σας, απλά δεν θα έγραφα. Γι αυτό και σας ευχαριστώ, όλους σας, μέσα από την ψυχή μου! :)) Σας αγαπώ! :))
Αλίκη μου,χαρά μου που σε ξαναβλέπω, έστω και διαδηλώτρια! :)))
Μαρία, χαίρομαι που σου άρεσε...:))) Μου το είχαν ζητήσει να αλλάξω το μαύρο γιατί κούραζε... Και μάλλον είχανε δίκιο! :)) Την αγάπη μου, μια καλή μέρα σου εύχομαι να έχεις! :))
ΚΑΛΗΜΕΡΑ
Εχει πολυ δυνατα σημεια το κειμενο σου και πραγματευεται ενα θεμα πολυ δυνατο επισης.Μεγαλο προβλημα της κοινωνιας των ανθρωπων η σεξουαλικη κακοποιηση των παιδιων.
Νασαι καλα .
Καλημερα!
Μελαγχολικά ωραίο!!
Ευαίσθητο στην παιδική
αθωότητα...που πολλοί
κοιτούν να καταστρέψουν!!
Το μεγαλύτερο θύμα της
"ανθρώπινης κοινωνίας"!!!
Καλή σου μέρα**
..ο μικρός σπουργίτης συνέχισε να πετάει..
ναι..
Την καλημέρα μου και την αγάπη μου Νικόλα!
L.N.E
με τον μικρο σπουργιτι τι εγινε? εζησε αυτος τουλαχιστον??
:(
Η ζωή γράφει τις πιο τραγικές ιστορίες. Πόσοι όμως μπορούν να τις ομολογήσουν? Ακόμη και αυτοί που τις ζουν προσπαθούν να τις εξαφανίσουν σαν ένα τρομακτικό παραμύθι ενός διεστραμμένου συγγραφέα.
΄Ανθρωποι με την δική σου ψυχική δύναμη,τολμούν να το βάλουν
βαθιά το μαχαίρι στο ....σάπιο
κόκκαλο.
Οι άλλοι, οι "μεγάλοι" μόνο ΔΟΞΑΣΤΕ
ΜΕ και ΑΛΗΛΟΥΙΑ.
΄Ασε με ρε Νίκο μην ανοίξω το στόμα μου...
Καλη μέρα με την αγάπη μου
http://ligery.pblogs.gr
Καλημέρα Ασπρο μου Φτερό :))
Κοίτα έχω ένα μυστικό που δεν το κράτησα μυστικό ευτυχώς...ούτε η μαμά μου
http://spirit.pblogs.gr/2007/11/eidhsh-kai-klik-sto-myalo.html
Φυλάξου απο κείνους που σκοτώνουν τους κύκνους τη νύχτα, για να στολίζονται με τα φτερά τους την ημέρα..
καλη σου μέρα Νικόλα..
Το έγκλημα έχει κι αυτό επίπεδα.
Σε ένα γονιό που αντιμετωπίζει τη στέρηση της αθωότητας του παιδιού του , ως λεκέ, σε ποιο επίπεδο τον τοποθετείς;
Πάνω κι από τον ειδεχθή εγκληματία.
Αν εξέλαβα σωστά το κείμενο, είτε είναι αλήθεια, είτε όχι, αυτοί οι Λύκοι υπάρχουν, πολλαπλασιάζονται συνεχώς και κανείς δεν πρέπει και δεν έχει το δικαίωμα να τους καλύπτει.
Έχω γνωρίσει Λύκο και τον έχω δαγκώσει.
Είναι διάβολοι με αγγελικά πρόσωπα και ήσυχες ζωές.
Γνωστοί και δειλοί.
Με πολλή τρυφερότητα και λεπτότητα Νίκο, έγραψες για έναν πόλεμο, που μαίνεται τα τελευταία χρόνια και τρώει τα παιδιά του κόσμου.
Πολύ διαφορετικό αλλά όμορφο.
Φιλάκια ...
faraona καλησπέρα! Χαίρομαι την συμμετοχή σου και σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. :))
Μαργαρίτα ουσιαστικό πάντα το πέρασμά σου... Σε ευχαριστώ γι αυτό! :))
Ελένη καλησπέρα! :)) Ναι, συνέχισε, μέχρι που κι ίδιος έγινε φως! :))
Αλίκη, νομίζω έγινε φως, πήρε την θέση του στο στερέωμα, κι όταν ένα μικρό παιδί κοιτάει τον ουρανό, τον βλέπει στέρι χρυσό, να λάμπει σα να γελά! :))
Λυγερή η σΐωπή είναι το πιο δύσκολο πρόβλημα... εκεί σκαλώνει το φως, και ματώνει. Την αγάπη μου, και σε ευχαριστώ για όσα κάνεις σαν άνθρωπος. Είσαι ανάμεσα σε κείνους που θαυμάζω!
Καλό απόγευνα να έχεις! :))
Μάνια, δεν οδηγεί πουθενά το λινκ. Καλησπέρα! :))
Σταγόνα, φοβάμαι μήπως έτσι φυλαχτώ μακριά κι από την ζωή! Την καλησπέρα μου! :))
Vassia λυπάμαι που είχες την ατυχία να γνωρίσεις έναν λύκο από κοντά. Το πιο μεγάλο έγκλημα, είναι σίγουρα εκείνοι, που βάζουν την εικόνα τους πιο πάνω από την αλήθεια και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η σϊωπή, που γνωρίζει , αλλά δεν κάνει τίποτα για να σταματήσει το κακό. Καλό απόγευμα να έχεις! :))
Μαρία Έλενα, σε ευχαριστώ για το πέρασμά σου! :)) Καλό απόγευμα! :))
edo papas, ekei papas, pou einai to paidi?
Καλησπέρα φίλε Angel Vs Life ! :))
... δεν έχω λόγια ... μακάρι αυτή να ήταν η τελεύταια παιδική ψυχή που βασάνισε αυτός ο κόσμος ... συγγνώμη σε όλους αυτούς τους αγγέλους ... ας κοιτάξουμε καλύτερα δίπλα μας ... μπορεί κάποια μικρή ψυχούλα να έχει ανάγκη εμας τους "μεγάλους" για να την ακούσουμε , να την πιστέψουμε και να την βοηθήσουμε ... οι "κακοί λύκοι" είναι παντού ...
ένας σπουργίτης...
ένας άγγελος, που κρατούσε
την ψυχή του...
Νίκο,
δεν έχω λόγια...
καλησπέρα!
Nίκο, όχι μόνο αυτοί, αλλά και η ίδια η κοινωνία μαζί με το δικαστικό σύστημα.
Εάν κάποιος δεν έχει ζήσει το τι υπομένουν βασανιστικά και τα θύματα και οι δικοί τους, δεν μπορεί να καταλάβει ούτε το ελάχιστο.
Η σιωπή ανήκει στους ενόχους.
Τα αγγελούδια δεν απώλεσαν τα φτερά τους.
Δεν ξέρω τι να πω. Εσύ όλο με κάνεις να μην ξέρω τι να πω.
Είναι καθαρή η γραφή σου και στρωτή κι αυτό είναι πολύ καλό. Μα και οι δικές μου οι επιλογές είναι να φωτίζω την ομορφιά, αυτήν να φέρνω στο φως. Ίσως γιατί δεν αντέχω άλλο πόνο, το χρέος μου σ' αυτόν το έχω κάνει με το παραπάνω, μα ίσως και γιατί πιστεύω βαθιά πως έτσι γίνεται καλύτερος ο κόσμος...
Καλό σου βράδυ και σ' ευχαριστώ.
αχμ.. Ειμαι κατά των Παπαδων και διαβαζοντας αυτο που εγραψες, το μυαλο μου παει καπου...
Καλο βραδυ
Ιφιγένεια μακάρι η τελευταία ψυχή, νά τανε φυλακισμένη μέσα σε ένα διήγημα, απλά για να μη ξεχνάμε... Αλλά δεν είναι, κι αυτό είναι που κάνει την ιστορία τόσο αληθινή και τις ευχές λίγες... Σε ευχαριστώ, που το ένιωσες!...
Καλό βράδυ να έχεις! :))
Γωγώ καλησπέρα! Χαρά μου το πέρασμά σου από εδώ! :)) Καλό βράδυ να έχεις!
Βάσια, συμφωνώ πως ο δεύτερος βιασμός, είναι αυτός μετά. Βιασμός που προκαλεί πολλές φορές, ακόμα και συναισθήματα ενοχής στο θύμα. Κι η σιωπή, είναι πάντα ένοχη.
Σε ευχαριστώ που επανήλθες... καλό βράδυ να έχεις!
Βασιλική για να αλλάξουμε τον κόσμο, πρέπει να αρχίσουμε από εμάς. Ναι, σίγουρα έτσι μπορεί ο κόσμος καλύτερος να γίνει! :)) Καλό βράδυ να έχεις! :))
Νατάσα, πολλά είναι αυτά που κρύβονται πίσω από το άβατο του ράσου και της γραβάτας, κι είναι να απορείς ως προς τη μη αυτοκάθαρση τουλάχιστον όσο αφορά τον χώρο της εκκλησίας.Η συγκεκριμένη ιστορία είναι βέβαια φανταστική, ωστόσο, υπάρχουν και οι πραγματικές.
Καλή νύχτα!
tin kalispera mou ! :)
Καλησπέρα Νίκο
Η σιωπή είναι συνενοχή.
Το ίδιο ένοχη με τον εμετικό θύτη είναι και η ίδια η κοινωνία που κουκουλώνει ή που εξοντώνει το θύμα.
Συμφωνώ φίλε μου! Το λέει και ο Κουροσάβα: Για να αλλάξουμε τον κόσμο πρέπει πρώτα να αλλάξουμε το άτομο. Αυτό ήταν και όλος του ο κινηματογράφος. Καλό βράδυ και σ' εσένα!
Μια μέρα καλή σου εύχομαι με μικρές αδυναμίες και μεγάλες εμπνεύσεις Νικόλα!!!
L.N.E
Καλημέρα Mida! :)) Χαίρομαι που πέρασες από την γεοτονιά μου! :))
Μάρκο όπως τα λες. Την καλημέρα μου!
Βασιλική, χωρίς να αλλάξει ο πυρήνας, οι αλλαγές είναι μόνο επιφανειακές κι ως τούτου, προσωρινές.
Πέρα από το άτομο όμως, το πρώτο άτομο που πρέπει να αλλάζει πάντα, είμαστε εμείς οι ίδιοι. Είναι αδιανόητο να ζητάμε να πείσουμε τους άλλους δίχως να έχουμε οι ίδιοι πειστεί, κι αυτό να φαίνεται στην πράξη. Βότσαλα είμαστε, και το καθένα έχει έναν κύκλο που του αναλογεί να ταράξει.. Την καλημέρα μου! :))
Καλημέρα Ελένη! :)))
Μαζί σου μαέστρο!
Καλημέρα μας!
Βασιλική καλημέρα! :))
..αναρωτιέμαι που θα μπορούσαμε να "ακουμπήσουμε".. που θα μπορούσαμε να βρούμε "καταφύγιο".. όταν και το τελευταίο οχυρό που λέγεται οικογένεια, δεν μας "χωράει".. όταν η κοινωνία επιβάλλει και εμείς ως πιστά στρατιωτάκια ακολουθούμε τα παραγγέλματα... ίσως το σπουργίτι να βρει την ευτυχία που έψαχνε και την αποδοχή του "σμήνους" που ενσωματώθηκε.. τα "στρατιωτάκια" ίσως να ανακουφίστηκαν.. τύψεις νιώθει κανείς?????
Χαρά
ΥΓ: απίστευτη γραφή..
Χαρούλα, χαίρομαι που επιτέλους σε βρίσκω στα σχόλια! :))) Πάρα πολύ καλό το σχόλιό σου, όπως το περίμενα από σένα! :)) Την καλημέρα μου! :))
Ο κακός λύκος...τα κατά συνθήκην ψεύδη (τί θα πει ο κόσμος...), το φευγιό..
Θλιερό θέμα (μήπως δε συμβαίνουν;) με υπέροχη όπως πάντα γραφή
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ, σε ευχαριστώ που πάντα περνάς και συμμετέχεις! :))
Μια καλή νύχτα να έχεις! :))
πέρνα για μια αλλαγή κλίματος.
http://periplanomeni.blogspot.com/
καληνύχτα μέρα :)
-Μικρό σπουργίτι πέταξε μακριά
μα η φωνή του ακόμα αντηλαλεί
μέσα στη νύχτα.
Μια πεταλούδα άνοιξε φτερά
και έκλαψα πικρά μόλις
την είδα.
_
..Ξέρεις, οι αρχαίοι Έλληνες , από τη Μινωική εποχή, συμβόλιζαν την ψυχή σαν μια πεταλούδα.
Προτιμώ να σκέφτομαι τη μικρούλα έτσι...
"Οξειδώθηκα μες στη νοτιά
των ανθρώπων
Μακρινή Μητέρα * Ρόδο μου Αμάραντο"
Οδ.Ελύτης
Καλό σου βράδυ.Πικρή,μα όμορφη η καταγραφή τούτη.
A, έχεις και μια πρόσκληση στο μπλογκ μου. Αν θες φυσικά... :)
Μ' αρέσει όταν διαβάζω κείμενα που ξέρουν που θέλουν να πάνε. Αυτήν την εντύπωση μου δίνει ο τρόπος που γράφεις. Θέλεις να εμβαθύνεις αλλά τρέμεις μήπως πλατιάσεις. ε..λοιπόν να σου πω κάτι; Αυτό που κάνεις, το κάνεις τέλεια. Εύστοχος και απέριττος.
Μου άρεσε πολύ αυτό που διάβασα. Θα ήταν τιμή μου να με επισκεφθείς και να δεχθείς να συμμετάσχεις σ' αυτό που οργανώνουμε.
Νατάσα καλημέρα! :))
Πενθεσίλεια πικρό το κοινώνισμα σήμερα, σε ευχαριστώ που δεν το αρνήθηκες! :)) Την καλημέρα μου! :))
ArtBomber σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και προπαντός για την τιμή που μου κάνεις να με καλέσεις! Μια καλή μέρα να έχεις! :))
Πέρα από την καταπληκτική γραφή και παρουσίαση του θέματος θα ήθελα να σου δώσω συγχαρητήρια για το ίδιο το θέμα που επέλεξες και το τρόπο που το προσέγγισες. Σεμνός, αληθινός χωρίς περιττές φαμφάρες και κατ' ευθείαν στο κέντρο του προβλήματος, αφήνοντας τα υπόλοιπα για τους αναγνώστες που δυστυχώς έχω την υποψία ότι οι περισσότεροι θα έχουν έμεσα ή άμεσα κάποια σχετική εμπειρία για το συγκεκριμένο.
Νικόλα να έχεις μια πανέμορφη μέρα και με την ευκαιρία να φωνάξω και από το δικό σου χώρο ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ
Λάκη να φωνάξεις όσο πιο δυνατά μπορείς, και όσο θες... Σε ευχαριστώ για το ουσιαστικό πέρασμά σου! :))
Μια καλή μέρα να έχεις! :))
Την καλησπέρα μου, εξαιρετική ανάρτηση!
"...Και τώρα είχε συναντήσει ως άλλη κοκκινοσκουφίτσα τον δικό της κακό Λύκο. Το πρόβλημα είναι πως κανείς δεν πίστευε στον κακό Λύκο πια... "
Καλή συνέχεια, όλα όμορφα!
Surrealist σε ευχαριστώ που περνάς! :)) Την καλησπέρα μου! :))
Δημοσίευση σχολίου