Στο παγωμένο χέρι, βρήκαν φυλαχτό
κρουσταλιασμένο απ΄τό φιλί της νύχτας.
Με ένα αστέρι κόψαν τον καρπό,
γιατί σφιχτά το βάσταγε ως το τέλος.
Της συμφοράς θεωρήθηκε σημάδι
κι έπρεπε χώρια να το θάψουνε.
Τα μακρυά της δάχτυλα, βαστάγανε ακόμα,
τον παγωμένο βόρειο άνεμο
που ουρλιάζοντας προμήνυε το κακό,
κι έκανε τους πιο συνετούς
να κλειδώνουν την πόρτα τους τρίδιπλα.
Ο φόβος οσμιζόταν σα πεινασμένο αγρίμι.
Είχε βρει πολλούς, ως συνήθως άθλια ντυμένους.
Στα πράσινα μάτια του, δάση από φλόγες ονείρου
εμπόδιζε τα θηράματα να κλείσουν τα βλέφαρα.
Κουρνιασμένος στις πιο σκοτεινές γωνιές του Εγώ τους,
κατάπινε λαίμαργα κομμάτια από τις σάρκες τους.
Κι αυτοί του χαϊδεύανε το κεφάλι, να τον καλοπιάσουνε.
Ένα μικρό παιδί που πνίγηκε στην λίμνη που έπαιζε,
έβαλε τα κλάματα, κι η μάνα του το άκουσε.
Απέλπιδα έκανε τον σταυρό της άνοιξε την πόρτα
και βγήκε. Στο μεγάλο λιβάδι του Κόσμου,
φανερή σε κάθε τι μοχθηρό, τα πόδια ματώνοντας.
Στο χέρι της κρατούσε ένα παιδικό φυλαχτό.
24 σχόλια:
είναι φορές,
που η σιωπή με καθηλώνει
μπροστά σε τέτοια εγγραφή...
καλημέρα Νίκο!
Παρότι το θέμα σου είναι σκληρό αφήνει ένα συναίσθημα που εμπεριέχει και αισιοδοξία.
Μου άρεσε πολύ! Έχει όμορφες αν και σκληρές εικόνες και βαθιά νοήματα!
Πράσινα τα μάτια του φόβου…; αλίμονο…
Καλημέρα!
..πάγωσε ο καφές μου.
τον πίνω και μέσα στα σπλάχνα μου ζεσταίνεται. Καλή σου μέρα.
Καλημερα Νικολα ..Μερικες φορες δεν χρειαζεται να σχολιαζεις.Μερικες φορες απλα μπαινεις στην ατμοσφαιρα της γραφης και απλα νοιωθεις
Ενα ομορφο Σ/Κ
Και που θα παει Θα χιονισει
σάμπως δεν είχε όνομα;
σάμπως και δεν πονούσε νεκρή σαν τον καρπό της κόβανε;
ακόμα και τότε θαρρείς τον ουρανό κοιτούσε..
κι εκείνος άλλαξε χρώμα, πράσινος έγινε κι αυτός το φόβο της να κρύψει..
και το παιδί.. αχ το παιδί..
στα μάτια του είχε θλίψη καθώς ο Γολγοθάς του στα στήθη του είχε χαραχτεί.. τη μέρα που γεννήθηκε..
Νικόλα μου.. σε θαυμάζω πραγματικά..
Την καλημέρα μου!
L.N.E
Ανταποδίδω τις καλημέρες!!!!
Τι όμορφο ποίημα..σαν ολόκληρες μικρές ιστορίες..Πολύ ωραίο! :)
Πονεμένο "ακούγεται"...
Φιλια Νίκο
Θα σε βρεις.. κάπου στο τέλος.. ίχνη ακολουθώ.. το δρόμο μη χάσω μακριά σου. Θα σε βρω κι εγώ στα ασπρόμαυρα σκίτσα μου, το χρώμα σου να βάλω.. το κόκκινο..
Καλησπέρα Νικόλα μου!
L.N.E
Γωγώ μου, χαίρομαι αν έτσι νιώθεις. :)) Εδώ χιονίζει, και πολύ μάλιστα! ( Άσχετο αλλά.... :)) )
Καλό Σαββατοκύριακο να έχεις!
Ηλιόφτερη παρότι σκληρό, σε βεβαιώνω ψως το έγραψα νιώθοντας τρυφερότητα... Αίνιγμα και για μένα το μυστικό του. Κάτι έχω στο νου μου, κάτι κινείται στην καρδιά, αλλά σκϊές που κρύβονται ! :))
POETIC SIN σε ευχαριστώ που το περπάτησες, παρά τον τρόμο του αγριμιού που περιφέρεται! :))
Να είσαι καλά!
Νατάσα, ο καφές πάγωσε από το κρύο, ζεστό στον σέρβιρα! Νομίζω πως είναι ώρα να πάρουμε τα σκουφιά μας και να πάμε για χιονοπόλεμο. :)) Είσαι; :))
Γιώτα, κι η σϊωπή είναι συμετοχή.Το σημαντικό είναι να νιώθεις! Άσπρο σαββατοκύριακο σου εύχομαι!
Ελένη μου, κι η ανάσα σου ακόμα ποίηση είνναι! Πανέμορφος ο τρόπος που χτίζεις τον κόσμο σου στον κόσμο μου! :)) Είσαι υπέροχη!
Roadartist σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! :)) Καλό Σαββατοκύριακο να έχεις! :))
Μαρία είναι... :)) Καλό Σαββατοκύριακο! :))
Ελένη είσαι μοναδική!!! :)) Σύντομα θα έχεις νέα μου! :))
"Με ένα αστέρι κόψαν τον καρπό"
Γεμάτο εικόνες ποίημα, που λέει περισσότερα από όσα περιγράφει
Νά σαι καλά Μάρκο, και ένα καλό Σαββατoκύριακο να έχεις! :))nn
είναι στιγμές όπως αυτή που διάβασα όσα έγραψες... σα να ήπια μονορούφι το νερό από το ποτήρι...
το τέλος...
ένα παιδικό φυλαχτό... στο μεγάλο λιβάδι του κόσμου...
Ειλικρινά υπέροχο..
Γλυκό βράδυ να έχεις...
Κάθε φορά που θ ανθίζουν τα λουλούδια να σκύβεις να μυρίζεις την ψυχή σου..
stagona
kalynama ζεστή αύρα αφήνει το πέρασμά σου, ότι πρέπει με τον Χιονιά έξω να μαίνεται! :)) Καλό Σαββατοκύριακο να έχεις! :))
Stagona, σε ευχαριστώ ! Είσαι πολύ καλή! Αν θες γράψε μου την σελίδα σου, για να μπορώ να σου αφήσω κι εγώ σχόλιο! :)) Καλό Σαββατοκύριακο να έχεις! :))
συγνώμη Νικόλα αλλά μπερδεύτηκα λίγο με τις επιλογές ταυτότητας εδώ και σου έγραψα τελικά σαν ανώνυμη...
καλό βράδυ να έχεις..
Νεράιδες την φιλέψανε
γύρη από νούφαρα
κρυστάλλους από δάκρυα
και ζέστα απ’ τη ματιά τους
Με τα ξανθά μαλλιά τους φκιάσανε
χρυσή κλωστή
και ράψανε με περισσή φροντίδα
τ’ αποχωρισμένο μέλος
Το φυλαχτό της φόρεσε
και ξόρκισε απ’ τα όνειρα
τον φωλιασμένο φόβο
Νύχτα με πανσέληνο
σα δεις χρυσάφι στα νερά της λίμνης
να μη σκιαχτείς από τον ραμμένο της καρπό
Η νύμφη είναι των νερών
και των παιδικών ψυχών
Πανέμορφο το στιχοδημιουργήμα σου Νικόλα. Καλό ξημέρωμα.
Νικολα ειναι παρα πολυ ωραιο το ποιημα σου.Ειναι δυνατο.
Καλησπερα!
"Στο παγωμένο χέρι, βρήκαν φυλαχτό
κρουσταλιασμένο απ΄τό φιλί της νύχτας."
"Στο χέρι της κρατούσε ένα παιδικό φυλαχτό."
Πολύ δυνατό ποίημα!!
Εντύπωση μου έκανε στην αρχή
και το τέλος, η αναφορά στο
φυλαχτό !!!
Πολλές χιονισμένες καλημέρες :))
*******
φορέσαμε τα καλά μας και βγήκαμε στο χιόνι στον "αέρα"..
Καλό μεσήμέρι Νικόλα μου!!!
L.N.E
Stagona σε ευχαριστώ! Ελπίζω να παίξεις χιονοπόλεμο!
Λάκη χαίρομαι που ονειρεύτηκες την συνέχεια! Κι είναι πραγματικά μια πολύ καλή εκδοχή! :)) Σε ευχαριστώ που με τίμησες με αυτούς τους πολύ όμορφους στίχους! Μια χιονόμπαλα αγάπη, από εμένα!
Faraona το ένιωσες! Σε ευχαριστώ! Σήμερα που έχει πολύ χιόνι εδώ αντί για καλημέρες, πετάω χιονόμπαλες! Μία μεγάλη για σένα, με την αγάπη μου πάντα!
Μαργαρίτα Το τέλος και η αρχή συνδέονται... Είναι κρίκοι της ίδιας ιστορίας, και συ το κατάλαβες! Σε ευχαριστώ! Εδώ, σήμερα, η αγάπη μοιράζεται με χιονόμπαλες.Σου έρχεται! ( Αλλά μη φυλαχτείς :)) )
Ελένη μου... πάντα υπέροχη! Σε σένα χαρίζω έναν χιονάνθρωπο, με μια καρδιά ζωγραφισμένη στο στήθος:))
Την καλημερα μου και ενα μπραβο!υπεροχη γραφη καθηλωτικη..τα φιλια μου
δεν αντεξα να το διαβασω όλο ! το ομολογω με τυψεις μα.... αγριεψε η ψυχη μου!
καλο σου βραδυ
Εσύ λες καλό βράδυ.. εγώ σου λέω καλημέρα! :))
Δημοσίευση σχολίου