«Μόνο μια φορά μπορεί η καρδιά αγαπήσει» του είχε πει.. Αφελής όπως ήταν μες την άγνοια του, είχε αντιτείνει, πως η καρδιά μπορεί να αγαπήσει και δυο πρόσωπα ταυτόχρονα. Η Μοίρα θύμωσε ακούγοντας τον, καθώς τα περισσότερα από τα σχέδιά της, αυτά που μες την καταστροφή και τη φωτιά ήταν τα πιο όμορφα, τα βάσισε σε αυτή την μία φορά. Το παιχνίδι ήταν στημένο εξ αρχής.. και ο ίδιος πήγε ως πρόβατο για σφαγή. Οι επιλογές του ως δια μαγείας, εξαφανιστήκανε στο πρώτο χαμόγελο.. στο πρώτο βλέμμα… Όμως η μοίρα ήταν θυμωμένη. Δε σταμάτησε εκεί.. σκοπός της δεν ήτανε να τον διδάξει την αλήθεια μα να τον καταστρέψει.. Να τον αφήσει σκιά πάνω στην τέφρα της καρδιάς του. Του ψιθύρισε λοιπόν στο αυτί «στον έρωτα και στον πόλεμο όλα επιτρέπονται»… Τι άθλιο ψέμα! Μέχρι να καταλάβει τα λάθη του, ώσπου η αγάπη να μπορέσει να τον ξανακοιτάξει πέλαγος στα μάτια, το κακό είχε γίνει. Τα λάθη του δαίμονες πάνοπλοι, στρατιώτες της μοίρας, μπήκανε ανάμεσα σε αυτόν και εκείνη… Κάθε φορά που κάτι θα συνέβαινε, με ορθωμένη λόγχη, τους τρυπάγανε την ψυχή. Παρότι πρόσεχε να μη κάνει πια άλλα λάθη, η μοίρα, είχε τον δικό της τρόπο να τα κάνει να συμβούν. Τον φόβο. Τον φόβο να μη κάνουμε λάθη . Τον φόβο που μας κάνει να σκεφτούμε τριάντα φορές όλα τα ενδεχόμενα, αναστέλλοντας τη φυσική παρόρμηση… και τελικά, αναζητώντας το πιο σωστό, στερούμενοι «κοινής λογικής», να επιλέξουμε φοβισμένοι το λάθος.
Τώρα γνώριζε κι αυτός πως η καρδιά μπορεί να αγαπήσει μία μόνο φορά… Και δεν έχει τίποτα να περιμένει μετά από αυτή τη μία. Γνώση ακριβή, δεν του άφησε δάκρυ παρηγοριάς . Απόμεινε να θρηνεί βουβά, πάνω στη στάχτη της καρδιάς του, σκιά του εαυτού του… Χούφτα άμμος σκορπισμένη στην έρημο.
1 σχόλιο:
Ο,τι αγαπα το αγαπα για παντα!
Δημοσίευση σχολίου