ατιτλο

Γέμισαν οι μέρες μου με φόβο. Μα ποιος μου φταίει;
Φόβο;.. όχι φόβο.. πόνο...
Όχι πόνο .. Αγάπη.
Πόσο καίει η λεπίδα της αγάπης.
Πόσο με πληγώνει η απουσία σου.

Μετρώ τις λέξεις μου, μα δε ξέρω τι μετρώ.
Ποια λέξη είναι σωστή και ποια λάθος.
Όχι δε μπορώ να λέω όσα νιώθω.
Τα Θέλω μου είναι λάθη, η ζωή μου είναι λάθος.
Θέλω να στα λέω όλα, μα δε θες να τ' ακούς όλα.
Κι έτσι δε μιλώ πριν μετρήσω κάθε λέξη.
Κι είναι φορές που δε μιλώ καθόλου...
Εσύ εκεί κι εγώ εδώ, να ντρέπομαι
που νιώθω χαρά μόνο όταν είμαι κοντά σου.
Γιατί ξέρω πως σε πονάει αυτή η χαρά μου..
Σε βαραίνει να είσαι εσύ για μένα η Ζωή
όταν εγώ σημαίνω για σένα πιο λίγα.

Πως να χωρέσω , μάτια μου,
την καρδιά στη λογική των πρέπει;
Την κόβω σε μικρά μικρά κοματάκια...
και πάλι δε χωρά..